Ik heb meer dan 200 boeken gelezen in de gevangenis.

Ik ben geboren als de jongste van drie kinderen. Van jongs af aan werkte ik hard op school. Na de middelbare school deed ik examen en ging ik naar een Anatolische hogeschool. Later werd ik toegelaten tot de Faculteit der Rechtsgeleerdheid aan de universiteit. Nadat ik met succes was afgestudeerd, slaagde ik voor het ambtenarenexamen en werd ik officier van justitie.

Maar na de gebeurtenissen van 15 juli verloren zowel mijn vrouw als ik onze baan. Voordat ik begreep wat er gebeurde, werd ik aangehouden en vervolgens gearresteerd. Ik heb 23 maanden in de gevangenis gezeten. Het leven in de gevangenis was erg moeilijk, vooral omdat ik niets verkeerds had gedaan. Om sterk te blijven, begon ik veel boeken te lezen. In ongeveer twee jaar las ik meer dan 200 boeken. Omdat de bibliotheek een limiet had op het aantal boeken dat we konden lenen, lenen mijn vrienden boeken voor mij. Ik werkte ook aan het verbeteren van mijn Engels met de beperkte middelen die beschikbaar waren.

Na mijn vrijlating deed ik een taalexamen om aan een tweede universiteit te studeren. Ik was een van de beste studenten van het land en ik stond op de eerste plaats. Dit was het begin van mijn tweede universitaire reis.

In die tijd moest ik een baan vinden om mijn gezin te onderhouden. Omdat ik met een wettelijk decreet uit de staat was ontslagen, kon ik geen officiële baan krijgen. Gelukkig vond ik iemand die mijn situatie begreep en ik begon als chauffeur voor hem te werken. Ik studeerde en werkte tegelijkertijd terwijl ik ingeschreven was bij de lerarenopleiding Engels. Ons leven werd langzaamaan weer normaal. Maar toen nam de rechtbank een beslissing in de zaak tegen mijn vrouw en mij. De rechters, die door de politiek werden beïnvloed, straften ons zoals vele anderen.

Het land waar we van hielden was veranderd en we wisten dat we niet konden blijven. Mijn vrouw en ik besloten te vertrekken. Het was winter en het weer was erg koud. Maar het idee om terug te gaan naar de gevangenis voelde nog kouder aan. Dus verlieten we illegaal het land, ook al was het erg gevaarlijk. Onderweg kwamen we voor veel uitdagingen te staan. Op een nacht moesten we in een tent bij de grens slapen, met alleen onze jassen om ons warm te houden. We bevroren bijna. Maar uiteindelijk, Godzijdank, bereikten we Griekenland.

Alleen mensen die hun vrijheid hebben verloren, kunnen de werkelijke waarde ervan echt begrijpen. Toen we in Griekenland aankwamen, was de COVID-19-pandemie begonnen. We verbleven er bijna een jaar. In die tijd verdiende ik de kost door online Engelse les te geven.

Na een jaar verhuisden we naar Nederland. Al snel na aankomst begonnen we zelf Nederlands te leren. Gedurende deze tijd hebben mijn vrouw en ik veel vrijwilligerswerk gedaan en maakten we veel Nederlandse vrienden. Toen mijn Nederlands beter werd, volgde ik een computercursus en vond ik een baan. Ongeveer 1,5 tot 2 jaar na aankomst in Nederland konden zowel mijn vrouw als ik een baan vinden.

We zijn blij dat we onszelf kunnen onderhouden en onze belastingen kunnen betalen zonder van iemand afhankelijk te zijn. We zijn de Nederlanders zeer dankbaar voor hun vriendelijkheid, warmte en steun.