Ik Voltooide Mijn Opleiding Onder Moeilijke Omstandigheden En Werd Politieagent

Allereerst wil ik iets vertellen over mijn familie.

Ik werd geboren als tweede van 5 kinderen van een werkende vader en een moeder die huisvrouw was, in een klein dorp in het district Gediz in de provincie Kütahya.

Ik voltooide mijn opleiding onder moeilijke omstandigheden en nadat ik geslaagd was voor de politie-examens werd ik politieagent.

In het 14e jaar van mijn carrière werd ik op 28 juli geschorst, met de zogenaamde couppoging in ons land op 15 juli 2016 als excuus. Op 1 september 2016 werd ik ontslagen uit mijn beroep. Mijn hele leven, inclusief dat van mijn 3 kinderen en mijn vrouw, werd op zijn kop gezet.

Maar het leven ging door en ik moest voor mijn gezin zorgen. Ik solliciteerde op verschillende plaatsen. Maar toen ze hoorden dat ik per decreet was ontslagen, wezen alle werkgevers mijn sollicitatie af, met de mededeling dat ze me niet konden aannemen, omdat er anders een onderzoek naar hen zou kunnen worden ingesteld. Ik begon taxi te rijden op aanbod van een familielid.

Na 6 maanden werd ik vastgehouden en gearresteerd op valse gronden. Ik heb 1 jaar in de gevangenis gezeten. Gedurende deze periode heeft mijn familie veel geleden en financiële moeilijkheden gekend. Bij de eerste hoorzitting veroordeelde de rechtbank mij tot 6 jaar en 10 maanden en liet mij vrij. Ik ging weer taxi rijden. 9 Maanden later werd ik opnieuw vastgehouden met een ander excuus en werd ik na 7 dagen opsluiting vrijgelaten door de beslissing van het Openbaar Ministerie.

Ondertussen was onze gezinssituatie en de hele psychische gesteldheid van mijn gezinsleden verstoord. Mijn vrouw en ik gingen uit elkaar. Ik probeerde om zowel een moeder als een vader te zijn voor mijn twee dochters, 17 en 14 jaar oud, en voor mijn 12-jarige zoon. Mijn kinderen werden door hun vrienden buitengesloten, zowel op school als in de omgeving waarin we leefden. We werden al behandeld als de pest. Ik kon geen advocaat inhuren vanwege financiële moeilijkheden.

Ik heb zelf de nodige bezwaren ingediend door middel van alle noodzakelijke juridische middelen. Het Hooggerechtshof vernietigde het vonnis van de rechtbank in eerste aanleg omdat de getuigen niet in de rechtszaal waren gehoord. Ik werd opnieuw berecht en de rechtbank nam dezelfde beslissing, maar ik ging opnieuw in beroep. De hoofdofficier van justitie van het Hooggerechtshof verzocht om mijn vonnis goed te keuren.

We hadden nog maar één keuze en dat was om naar het buitenland te gaan. Ik mocht niet naar het buitenland reizen. Daarom was er geen mogelijkheid voor mij om het land op een normale manier te verlaten. Illegaal naar het buitenland gaan was erg duur en ik had niet genoeg geld; daarom moest ik het huis verkopen dat ik met mijn 20 jaar spaargeld had gekocht.

Op een nacht staken we met ongeveer 30 mensen de (Meriç) Maritsa-rivier over in een geïmproviseerde (plastic) rubberen boot, een 4 uur durende reis continue vol gevaar. Uiteindelijk slaagde ik erin om met mijn drie kinderen naar Griekenland over te steken. We waren eindelijk vrij. Ik zou niet naar de gevangenis gaan. Ik was vrij van de angst die aan mijn hersenen knaagde, wat als ik naar de gevangenis zou gaan, aan wie zou ik mijn kinderen toevertrouwen, wie zou voor ze zorgen.

Dit is mijn verhaal…