3 çocuklu bir ailenin en küçük çocuğu olarak dünyaya geldim. Çalışkan bir öğrenciydim ortaokul sonrasında sınavlara girip anadolu lisesini kazandım sonra da üniversitede hukuk fakültesini kazandım. üniversiteyi başarı ile bitirdikten sonra sınavı kazanarak devlete memur olarak atandım. 


15 Temmuz'da adına darbe dedikleri olay sonrasında eşimle birlikte işten çıkarıldım ve daha ne olduğunu anlamadan önce gözaltına alındım, sonrasında da tutuklandım. Tutukluluğum 23 ay sürdü. Hapishanede hayat zordu hem de hiçbir suçun olmadan kalıyorsan iyice zordu. Ama kendimi hapishanenin çürütücülüğüne kaptırmamak için kitap okumaya başladım. 2 yıla yakın süre içerisinde 200'den fazla kitap okudum. Her hafta kütüphaneden isteyebileceğimiz kitap sayısı sınırlı olduğu için arkadaşlarıma da kendim için kitap aldırarak hepsini okudum. Kitap okumanın yanı sıra kısıtlı imkanlarla ingilizcemi de geliştirdim. 


Nihayet hapisten çıktıktan sonra ikinci üniversitemi okumak için dil sınavına girdim, sınavda ülkedeki en başarılılardan biri oldum, dereceye girdim ve böylece 2. Üniversite hayatım başlamış oldu. 


Tabi bu arada geçinmek için bir işe girmem gerekiyordu. KHK ile devletten ihraç edildiğimiz için kayıtlı bir işe girme ihtimalim yoktu. Halimizden anlayan az sayıda insandan birisine rastladım ve yanında şoför olarak çalışmaya başladım. Hem İngilizce Öğretmenliği bölümünü okuyor hem de çalışıyordum. Düzenimiz iyi kötü oturmaya başlamıştı. Ancak o sıralarda eşimin ve benim yargılandığımız davada karar verildi. Siyasilerden emir almış hakimler herkes gibi bize de ceza yağdırmışlardı. 


O kadar çok sevdiğimiz ülkemiz bize yabancılaşmıştı, burada daha fazla kalamayacağımızı anladık. Eşim ile beraber yola çıkmaya karar verdik. Kış ayıydı hava soğuktu. Ancak hapishaneye girme düşüncesi bizi daha çok üşütüyordu. Bu nedenle tüm zorlukları belki ölümü de göze alarak kaçak yollarla ülkeyi terk ettik. Yolda bir takım sıkıntılar yaşadık. Bir gece sınır bölgesinde donma tehlikesi altında ısınmak için üstümüzdeki mont hariç gerekli hiçbir şey olmadan çadırda kalmak zorunda kaldık. Ama nihayetinde çok şükür ki Yunan tarafına geçebildik. Özgürlüğün kıymetini ancak özgürlüğünden mahrum edilenler anlayabilir. 


Yunanistan'a geçtiğimizde pandemi dönemiydi. Bir yıla yakın orada kalmak zorunda kaldık. O sırada online olarak ingilizce dersleri vererek geçimimizi sağlamaya çalıştım. 


1 yılın sonunda Hollanda'ya geldik. Geldiğimizden çok kısa bir süre sonra kendi çabalarımızla Hollandaca öğrenmeye başladık. Bu sırada bir çok gönüllü işte eşimle birlikte çalıştık. Birçok Hollandalı sevdiğimiz arkadaşlarımız oldu. Hollandaca seviyem iyi bir aşamaya gelince bilgisayarla ilgili kurs aldım. Kursu bitirince de işe girdim.


Eşim de ben de Hollandaya gelişimiz üzerinden 1,5-2 yıl geçtikten sonra işe girmeyi başardık. Kimseye yük olmadan kendi geçimimizi sağladığımız ve vergimizi verdiğimiz için mutluyuz. Hollandalılara sıcak ve samimi olduklarından, bizlere destek verdiklerinden dolayı teşekkür ediyorum.

3 çocuklu bir ailenin en küçük çocuğu olarak dünyaya geldim. Çalışkan bir öğrenciydim ortaokul sonrasında sınavlara girip anadolu lisesini kazandım sonra da üniversitede hukuk fakültesini kazandım. üniversiteyi başarı ile bitirdikten sonra sınavı kazanarak devlete memur olarak atandım. 



large_hapiste-200-den-fazla-kitap-okudum

medium_hapiste-200-den-fazla-kitap-okudum

small_hapiste-200-den-fazla-kitap-okudum

thumbnail_hapiste-200-den-fazla-kitap-okudum

xlarge_hapiste-200-den-fazla-kitap-okudum

xsmall_hapiste-200-den-fazla-kitap-okudum

hapiste-200-den-fazla-kitap-okudum

Hapiste 200’den fazla kitap okudum.

Bizlerin ve bizim çocuklarımızın hayatları 15 Temmuz diye bir iftiranın öncesi ve sonrası olarak ikiye ayrılıyor.15 Temmuz’dan önce özel bir eğitim kurumunda müdür olarak çalışıyordum. Üniversiteli ve liseli öğrencilerim vardı. Bizim işimiz, sadece bir işten ziyade, tüm dünyanın güzelleşmesi için çaba gösterme projesiydi... Sosyal yardımlaşma ve din, dil, ırk ayrımı gözetmeden tüm insanlar için yapılan bir işti… 


Ama devleti yönetenlerin yaptıkları yanlış işleri desteklemediğimiz için, bu işlerin yanlış olduğunu dile getirdiğimiz için bizi hedef aldılar ve 15 Temmuz'dan sonra bir gecede işimden, eşimden ve evimden oldum. Hayati tehlikesi olan bir hastalıktan dolayı tedavi gören o zaman 1 yaşında olan çocuğum olmasına rağmen hem işsiz hem evsiz hem eşsiz kalmıştım. Kızım ilaçlarını kullanmazsa ölüm riski altındaydı, bunu defalarca söylememe rağmen, evimize gelen polisler hukuksuz ve vicdansız bir şekilde kızımın ilaçlarına el koydular, tedavisini 2 ay boyunca engellendiler. 


Eşim çok kötü bir şekilde gözaltına alındı ve ondan 20 gün haber alamadım. 20 günden sonra birkaç dakikalık bir telefon görüşmesi yaptık. Kendime ve çocuklarıma iyi bakmamı ve sabırla beklememi isteyerek telefonu kapattı. Sonrasında daha da sancılı süreçler başladı çünkü aynı şekilde benimle alakalı da bir ceza dosyası açılmış ve bir yakalama kararı çıkartılmıştı. Ben de tutuklanırsam o sırada 1 yaşında olan kızım ve 7 yaşında olan oğluma kim bakacaktı? Bu nedenle saklanmak zorunda kaldım. Polisten saklanma sürecim 23 ay sürdü. 



23 ay boyunca, hapiste olan eşimi bir kez bile göremedim çünkü ziyarete gitsem beni de tutuklayabilirlerdi. Cezaevi kurallarına göre ben yanlarında olmadan, benim annem ve babam, damatları olan eşimi ziyarete gidemezdi. Bu nedenle annemle babam çocuklarımı cezaevi kapısına kadar götürüyordu. Cezaevi görüşü için kapıdan girme, kimlik kontrollerinin yapılması, aramalardan geçmeyi 7 yaşındaki oğlum yanında 1 yaşındaki kardeşi ile beraber yalnız yapmak zorunda kalıyordu…



23 ay sonunda polise gidip kendim teslim oldum. Durumumu anlattım, kızımın tedavisi için yanında olmam gerektiğini, hayati tehlikesi olduğunu söyledim. Kızımın hastalığı ve eşimin tutuklu olması nedeniyle hala biraz vicdanı kalmış hakimler çok şükür ki benim tutuksuz bir şekilde yargılanmama karar verdiler. 



Kızımın tedavisi çok masraflıydı ve özel bir beslenme, özel bir bakım gerektiriyordu. İşsizdim, iş arıyor ama bulamıyordum. Çünkü bana bir işletme iş verecek olsa zalim yöneticiler bir bahane ile o işletmeyi kapatabileceği için işverenler beni işe almaya korkuyorlardı. Bu süreçte hem evimizi geçindirmek için hem de hapiste olan eşime para göndermem gerektiği için ikisi de küçük olsa da onları evde yalnız bırakıp zaman zaman temizlik yapmaya gittim, zaman zaman pazarda eşya satmaya gittim. Oğlum da bu süreçte çok yıprandı, hem bir anda babasız kalmıştı, hem geçim sıkıntısına düşmüştük hem de tek başıma hasta kızım ile ilgilenmem dolayısıyla oğlumla ilgilenecek vaktim kalmamıştı. Oğlum bu fırtınaların arasında tek başına hayatta kalmaya çalıştı.



Peki bize destek olacak iyi insanlar ya da akrabalarımız yok muydu? Vardı ama onlar da zorbaların eline geçmiş devlet tarafından engelleniyordu. Bize yardım ettikleri tespit edildiği anda haklarında ceza davası açılıyordu, bununla tehdit edildikleri için bize destek olmaya, yardım etmeye korkuyorlardı. Çok zor zamanlar geçirdik.




Hem eşimin hem onun gibi olan birçok iyi insanın maruz kalmış olduğu gözaltı, tutuklama, işkence haberleri geldikçe çok üzülüyordum. bir taraftan kızımın ilaçlarını el koymuşlardı ve bizi kızımın tedavisi ile yani hayatı ile tehdit ediyorlardı. Sanki karşımda devlet görevlileri değil de yol kesen eşkıyalar vardı. Hiçbir şekilde hakkımızı arayamıyorduk, ülkeden bir gecede adalet sökülüp atılmıştı. Sadece adalet değil vicdan ve insanlık da gitmişti. Nasıl devlet görevlileri küçücük masum bir çocuğun hayatını araç olarak kullanabilir. Tabi ki suçlu değildik ama diyelim ki suçlu bile olsaydık, küçücük çocuğumun suçu neydi? Kimseye halimizi anlatamıyorduk, bizim gibi mağdur edilenler dışında kimse halimizi halimizi anlamıyordu. Televizyonlarda o kadar gerçek dışı haberler veriyorlardı ki, insanların beyinleri adeta uyuşturulmuştu.



Hak aramak artık mümkün değildi, hakim ve savcı olarak görevlendikleri insanlar da ya devleti yönetenler gibi kötü kalpliydi ya da adaletli karar verirlerse kendi geleceklerini tehlikede gören korkak insanlardı. 



5 yılın sonunda eşim hapisten çıktı ve  evimize döndü. Tam eşim döndüğü için sevinirken, benim dosyamın sonuçlandığı haberini aldık. Ülkede kalmaya devam edersem bu sefer ben yıllarca hapishanede kalacaktım bunun için apar topar ülkeyi terk etmek zorundaydık. Ama bu nasıl olacaktı kızım tedavi görüyordu ve o bu zorlu süreci kaldıramayabilirdi. Ama ülkede kalırsak benim tutuklanmam durumunda psikolojisi çok yıpranabilir ve tedavisi kötüye gidebilirdi. Ülkeyi terk etmeye karar verdik ama bu karar eşim ve benim için çok zor alınmış bir karardı.



Burada şunu özellikle belirtmek istiyorum ki bizim gibi mağdur olanların ülkeyi terk etmek gibi bir zorunluluğu olmasaydı en başta ben terk etmezdim, edemezdim çünkü bu yolculuk benim kızımın hayatını tehdit ediyordu. Bütün bunlara rağmen her şeyi göze alıp yola çıkmak zorunda kaldık çünkü ben tutuklanabilirdim, çünkü tekrardan kızımın tedavisi engellenebilirdi, çünkü eşim yatıp çıkmış olmasına rağmen tekrar tutuklanabilirdi hatta ve hatta şu anda Türkiye'nin geldiği duruma bakacak olursak 16 yaşındaki çocukların bile tutuklandığı bir dönemdeyiz birkaç yıl sonra oğlum da tutuklanabilirdi.



Ve biz  Eylül mevsiminde çok zor şartlarda 4 saat yürüyerek Meriç nehrini yüzerek geçerek, geçerken boğulma tehlikesi atlatarak, 20 gün nezarette kalarak, kızıma rağmen zorlu bir yolculuk süreci atlatarak Hollanda'ya gelmiş olduk. Buraya geldikten sonra buradaki yetkiler kızımın sağlığının çok sarsıldığını ve Türkiye’de aldığı tedavinin eksik ve yetersiz olduğunu söyleyip hayati riskinden dolayı 20 gün hastanede yatırdılar ve biz hastanede kalırken oğlum kampta tek başına kaldı. Bu süreç de bizim için çok zor oldu. Maalesef kızım artık geceleri oksijen desteği alıyor. 



Kızımın durumuna rağmen 8 ay sonra oturum alabildik bir an evvel eve çıkıp tedavisine eklenecek başka tedavileri bekletiyor doktor. Biz ise şimdi birkaç aydır ev bekliyoruz. 



Bir insan ülkesini başka bir ülke daha iyi diye terk etmez hele ki Türkiye iyi bir ülkeydi ta ki 15 Temmuz kumpasına kadar ama artık bizlerin orada can tehlikesi var …



Beni burada üzen bir olayda bir görevlinin siz Gülenistlerin süreci uzun çünkü Suriyelilere öncelik var çünkü onlar savaştan kaçıyorlar demesiydi…



Peki savaş neydi ölmek miydi bizim de ölülerimiz var hemde işkencede cezaevinde ölenler, kaçırılıp öldürülenler, sürecin ağırlığı yüzünden kalp krizi geçirip ya da kanser olup ölenler, bu zulümlere iftiralara dayanamayıp intihar edenler...



Savaş neydi çocuklar ve kadınlar ayırt edilmeden zulüm etmek değil miydi? Bir çok kadın işkenceler altında hapisteler, çocuklar anneleri ile cezaevinde …



Savaş neydi hastalara zulümdü değil miydi?  1605 kişi ağır hastalıklarına rağmen tutuklu…



Yaşlı, tekerlekli sandalyede görme engelli, yatalak insanlar bile cezaevlerinde …



Cezasını yatıp çıkan insanlara bile yeniden tutuklamalar işkenceler devam ediyor …



Çok zor günler geçirdik, eşimin yaşadıkları benim kızımın oğlumun hepsi ayrı ayrı travmalar …





Bizlerin ve bizim çocuklarımızın hayatları 15 Temmuz diye bir iftiranın öncesi ve sonrası olarak ikiye ayrılıyor.15 Temmuz’dan önce özel bir eğitim kurumunda müdür olarak çalışıyordum

large_kizim-ilaclarini-kullanmazsa-oeluem-riski-altindaydi-ama-polisler-kizimin-ilaclarina-el-koydular

medium_kizim-ilaclarini-kullanmazsa-oeluem-riski-altindaydi-ama-polisler-kizimin-ilaclarina-el-koydular

small_kizim-ilaclarini-kullanmazsa-oeluem-riski-altindaydi-ama-polisler-kizimin-ilaclarina-el-koydular

thumbnail_kizim-ilaclarini-kullanmazsa-oeluem-riski-altindaydi-ama-polisler-kizimin-ilaclarina-el-koydular

xsmall_kizim-ilaclarini-kullanmazsa-oeluem-riski-altindaydi-ama-polisler-kizimin-ilaclarina-el-koydular

kizim-ilaclarini-kullanmazsa-oeluem-riski-altindaydi-ama-polisler-kizimin-ilaclarina-el-koydular

Kızım ilaçlarını kullanmazsa ölüm riski altındaydı, ama polisler kızımın ilaçlarına el koydular…

Yetmez mi...

200 bine yakın insan gibi; hiçbir soruşturma yapılmadan, tek satır ifadem alınmadan, TRT’deki görevimden 672 sayılı KHK ile ihraç edildim. 
Mesleğimi yapmama izin verilmedi.  

30 yıllık hakkım gasp edildi. 

30 yıl önce Zaman Gazetesinden kısa bir süre çalışmam gerekçe gösterildi. (Böyle bir suç yok anayasamızda)

Oysa ki; gazetenin Genel Müdürü Hüseyin Gülerce, Başyazarı Fehmi Koru, Genel Yayın Yönetmeni Nabi Avcı, yazarlardan Yasin Aktay, Ahmet Davutoğlu, Nihal Bengisu Karaca, İbrahim Kalın v.s... hakkında tek satır soruşturma bile açılmadı.

Yani yıllar önce hazırlanan listelerin gereği; bir adalet tiyatrosunda gariban Anadolu çocukları kıyıma tabi tutuldu. Adı geçen yapı ile dün kol kola gezenler ödüllendirildi. Pensilvanya’da çekilmiş bir fotoğrafımız olmadığı için de bize zindanın yolu gösterildi.
Cezaevi görüşünde annem beni tanıyamadı ve bu üzüntüyle kısa süre sonra evlat hasreti ile vefat etti. Ben ise annemin öldüğünü tahliye edildiğim gece öğrendim. 
Yapılan zulmü; mahkeme salonlarında haykırsam da kimse duymadı, görmedi. Çünkü; adaletin timsali gözleri bağlı Themis’in elindeki kılıç kırılmış, terazi ise bozulmuştu. 

Hz. Ömer’in adaleti narası ile yönetime gelenler zulüm yaparken; sözde müslümanlar yapılan zulüm karşısında bir kez olsun itiraz etmedi, hatta destekledi ve alkışladı, ne adalet kaldı ne de Ömer!

15 Temmuz öncesi; 23 vilayet 166 ilçeye sürgüne gönderildim. Zulme uğradığımı her ortamda haykırdım, çünkü vatanıma ve milletime hiçbir zaman ihanet etmedim. Ne darbeye karıştım ne darbeye taraf oldum, ilk anda; “namlusu halka çevrilmiş tanka selam durmam” diyerek tepki gösterdim. Ama dert darbe değilmiş, kurt kuzuyu yemeye karar vermiş. 

Yere düşünce; tilki ile plan yapıp, kurt ile avlanıp, koyun ile yas tutan maskeli dostlarımı ve akrabalarımı  tanıdım. Bir de “oh olsun”, “iyi oldu” diye kıs kıs gülen insanlar var ki onları da not ettim. 

Düşmeyince anlaşılmazmış, düştüm ve gördüm. 

Dalgalar sert esti ama gemide toz ve kir bırakmadı. 

Bu süreçte kimseye baş eğmedim, başım önümde gezmedim, hiçbir faniye de soytarılık yapmadım. 

Merhamet değil adalet istedim ama olmadı... 

Makamınız, dünyanız sizin olsun, tepe tepe kullanın demekten başka da elimden bir şey gelmedi. 

Allah dedim, yutkundum, Ağustos sıcağında kar yağdı ocağıma, üşüdüm...

Bu kış da geçecek ama yediğim ayazı hiçbir zaman unutmayacağım. 

Başkalarının evindeki yangından yemek pişirenler, yapılan zulme ses çıkarmayıp destek veren maskeli dostlarım sizler de yapılan bu zulmün suç ortağısınız, sizi de hiç unutmayacağım!

Yapamadım, başaramadım, olmadı, fırıldak gibi dönemedim! Ama gerçek dostlarıma, aileme, çocuklarıma onurlu bir duruş bıraktım.

Yetmez mi! 

Ağustos 2022
(Meriç’i geçenlerden)





Cezaevi görüşünde annem beni tanıyamadı ve bu üzüntüyle kısa süre sonra evlat hasreti ile vefat etti. Ben ise annemin öldüğünü tahliye edildiğim gece öğrendim. 


medium_trt-deki-goerevimden-672-sayili-khk-ile-ihrac-edildim

small_trt-deki-goerevimden-672-sayili-khk-ile-ihrac-edildim

thumbnail_trt-deki-goerevimden-672-sayili-khk-ile-ihrac-edildim

xsmall_trt-deki-goerevimden-672-sayili-khk-ile-ihrac-edildim

trt-deki-goerevimden-672-sayili-khk-ile-ihrac-edildim

TRT’deki görevimden 672 sayılı KHK ile ihraç edildim

Öncelikle biraz ailemden bahsetmek istiyorum. 

Kütahya ili Gediz ilçesine bağlı küçük bir köyde işçi bir baba ve ev hanımı bir annenin 5 çocuğundan ikincisi olarak dünyaya geldim. 

Zor şartlar altında eğitim hayatımı tamamlayarak polislik sınavlarını kazanarak polis oldum. 

Meslek hayatımın 14. yılında 15 temmuz 2016 yılında ülkemizde yaşanan başarısız darbe girişimi bahane edilerek 28 temmuz günü önce açığa alındım. 1 Eylül 2016 günü meslekten ihraç edildim. 3 tane çocuğum ve eşimle beraber bütün hayatımız alt üst oldu. 

Ama hayat devam ediyor ve benim aileme bakmam gerekiyordu. Çeşitli yerlere iş başvurusu yaptım. Ama KHK ile işten aldığımı öğrendiklerinde bütün iş verenler beni işe alamayacaklarını aksi takdirde kendilerinin de soruşturma geçirebilecekleri ni söyleyerek iş başvurumu reddettiler. Ben de bir akrabanın teklifi ile taksicilik yapmaya başladım. 

6 ay sonra göz altına alındım ve uyduruk gerekçelerle tutuklandım. 1 yıl cezaevinde kaldım. Bu süreçte ailem çok büyük mağduriyetler ve ekonomik sıkıntılar yaşadı. Mahkeme ilk duruşmada 6 yıl 10 ay ceza verdi ve beni tahliye etti. Tekrar taksicilik yapmaya devam ettim. 

Aradan 9 ay sonra başka bir bahane ile tekrar gözaltına alındım ve 7 günlük gözaltı süresi sonunda savcılık kararı ile serbest kaldım. Bu arada aile düzenimiz ve aile bireylerinin bütün psikolojisi bozuldu. Eşimle ayrıldık. Artık 17 ve 14 yaşındaki iki kızım ile 12 yaşındaki bir oğluma hem annelik hem de babalık yapmaya çalışmaya başladım. 

Çocuklarım hem okulda hem de yaşadığımız ortamda  arkadaşları tarafından dışlandı. Biz zaten vebalı muamelesi görüyorduk. 

Maddi imkansızlıklar nedeniyle avukat tutamadım. Gerekli bütün yasal yollardan gerekli itirazları kendim yaptım. Yargıtay, ilk derece mahkemesinin verdiği cezayı, tanıkların mahkemede dinlenilmemesi nedeniyle bozdu. Yeniden yargılandım ve mahkeme aynı kararı aldı, ben yine itiraz ettim. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı cezamın onanmasını istedi. 

Tek çaremiz kalmıştı, o da yurtdışına çıkmak. Yurtdışı çıkış yasağım vardı. Bu nedenle normal yollarla ülkeyi terk etme ihtimalim yoktu. Kaçak yoldan yurtdışına çıkmak ise çok masraflıydı ve benim yeterli param yoktu; bu nedenle 20 yıllık birikimim ile almış olduğum evi satmak zorunda kaldım. 

Bir gece Meriç nehrini plastik uyduruk bir botla geçtik, yaklaşık 30 kişi ile beraber 4 saatlik her anı tehlike dolu yolculuktan sonra üç çocuğumla beraber Yunanistana geçmeyi başardık. Artık özgürdük. Cezaevine girmeyecektim , beynimi kemiren, ya ben cezaevine girersem çocuklarımı kime emanet edeceğim, onlara kim bakar kaygısından kurtulmuştum. 

İşte bu da benim hikayem…



1 yıl cezaevinde kaldım. Cezaevinden çıktıktan 9 ay sonra başka bir bahane ile tekrar gözaltına alındım ve 7 günlük gözaltı süresi sonunda savcılık kararı ile serbest kaldım. Bu arada aile düzenimiz ve aile bireylerinin bütün psikolojisi bozuldu. Eşimle ayrıldık.


medium_zor-sartlar-altinda-egitim-hayatimi-tamamlayarak-polis-oldum

small_zor-sartlar-altinda-egitim-hayatimi-tamamlayarak-polis-oldum

thumbnail_zor-sartlar-altinda-egitim-hayatimi-tamamlayarak-polis-oldum

xsmall_zor-sartlar-altinda-egitim-hayatimi-tamamlayarak-polis-oldum

zor-sartlar-altinda-egitim-hayatimi-tamamlayarak-polis-oldum

Zor Şartlar Altında Eğitim Hayatımı Tamamlayarak Polis Oldum

medium_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

small_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

thumbnail_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

xsmall_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

Panel Den Haag

TheHague Panel

Platformumuz, insan hakları ihlallerini kamuoyuna duyurmak, topluma katkı amaçlı gündemleri paylaşmak amacıyla kurulmuştur (Nl  @samenvvv En @samenvvvEN)

Birlikte Yaşama ve Özgürlük

Zülal ve Ekrem anneleri İlayda Tekgöz ile birlikte 19 Ocak 2021’den bu yana Bakırköy Cezaevindeler. Ögretmen bir kadın ne yapmış olabilir ki iki yavrusuyla birlikte yıllardır esir tutuluyor?

DünyanınYükü ÇocukKanatlarımda https://t.co/njzyznNPUW

        Nurefşan Teke (9)

    Tek isteği ülkesinde yakalama kararı olduğu için yurt dışında olan 5 yıldır göremediği babasını görmekti. 

Nufefşan annesiyle Meriç’ten geçerken botun batması sonucu ötelere kanat çırptı. Vuslat cennete kaldı.

DenHaag Panel

Baskıcı rejimlerde adalet susar, masumlar kaybolur. Suçları bilinmez, savunmaları dinlenmez. Bir sabah ansızın götürülür, bir daha geri dönmezler. Onların hikayeleri, sessiz çığlıklar gibi kalır. Burada, o sessizlikte yankılanan birkaç yaşamı anlatacağız.

large_sessiz-cigliklar-baskici-rejimlerin-kurbanlari

medium_sessiz-cigliklar-baskici-rejimlerin-kurbanlari

small_sessiz-cigliklar-baskici-rejimlerin-kurbanlari

thumbnail_sessiz-cigliklar-baskici-rejimlerin-kurbanlari

xsmall_sessiz-cigliklar-baskici-rejimlerin-kurbanlari

sessiz-cigliklar-baskici-rejimlerin-kurbanlari

In onderdrukkende regimes zwijgt de gerechtigheid, verdwijnen onschuldigen. Hun misdaden zijn onbekend, hun verdediging wordt niet gehoord. Op een ochtend worden ze plots meegenomen en keren nooit meer terug. Hun verhalen blijven als stille schreeuwen achter. Hier zullen we enkele levens vertellen die in die stilte weerklinken.

Stille Schreeuwen: Slachtoffers van Onderdrukkende Regimes


In oppressive regimes, justice falls silent, and the innocent disappear. Their crimes are unknown, their defense unheard. One morning, they are taken away without warning and never return. Their stories remain like silent cries. Here, we will tell the stories of a few lives that echo in that silence.

Silent Cries: Victims of Oppressive Regimes

Today, with the developing technology, social media is one of the most important tools for explaining human rights and announcing human rights violations. For this reason, a social media platform has been established within our foundation for the effective use of social media tools.

Vandaag de dag, met de zich ontwikkelende technologie, is sociale media een van de belangrijkste instrumenten om mensenrechten uit te leggen en mensenrechtenschendingen aan te kondigen. Om deze reden is er binnen onze stichting een social media platform opgericht voor het effectief inzetten van social media tools.

Günümüzde gelişen teknolojiyle birlikte sosyal medya insan haklarının anlatılması ve insan hakları ihlallerinin duyurulması için en önemli araçlardandır. Bu nedenle sosyal medya araçlarının etkin bir biçimde kullanılması için, vakfımız bünyesinde sosyal medya platformu kurulmuştur. 

Maden Ailesi

Hüseyin, Nur Feridun, Nadire ve Bahar Maden,  1 Kasım 2017'de özgünlük umutlarıyla Ege Denizi'ne açıldılar

 Ancak bindikleri teknenin alabora olması sonucu, üç çocuk ile birlikte hayatlarını kaybettiler.

           Mustafa Barış Avialan
     Kurmay Albay Avialan, mahkemede hakkındaki tüm iddiaları çürütmesine rağmen hücre hapsi verildi. 

  Kalbi %15 kapasiteyle çalışan ağır hasta Avialan tedavi edilmedi. Adli Tıp'ın hapiste kalamaz raporuna rağmen hücresinde ölüme terkedildi.



      Abdurrezzak Ailesi

13 Şubat 2018'de başlayan umut yolculuğu, botun alabora olmasıyla acı bir mülteci hikayesine dönüştü.

 7 yıl önce Uğur ve Ayşe Abdürrezzak çifti iki çocuğu ile birlikte Meriç'in sularına gömüldüler.








      Sümeyye Avcı

Hukuksuz rejim sebebiyle ülkesini terk etmek zorunda kalan Öğretmen Sümeyye Avcı, 

Yunanistan'ın Midilli Adası'na geçmek isterken bindikleri botun alabora olması sonucu hayatını kaybetti.


    Murat Tekin

Darbe gecesi Boğaziçi Köprüsü'ne neden getirildiğini dahi bilmeyen Tekin,  Sadat Terör Örgütü mensupları tarafından boğazı kesilerek katledildi.

Harbiyeli öğrenci Murat Tekin'i unutmayacağız


              Hatice Ezgi Orçan

Hatice Ezgi Orçan KHK ile ihraç edildi. İşsiz kalan ve yaşadığı hukuksuzluğa dayanamayan anne Orçan, kansere yakalandı.

Geride 3 yaşındaki çocuğunu bırakarak 8 Mayıs 2018'de hayatını kaybetti. 

            Nesrin Gençosman

Öğretmen Gençosman, girdiği cezaevinden 41 gün sonra tabutu çıktı.

Gençosman, sağlıksız cezaevi koşulları sebebiyle zatürre oldu. Tedavi edilemedi, ilaçları verilmedi ve ihmaller sonucunda vefat etti.

             Halime Gülsu

   İngilizce öğretmeni Halime Gülsu, mahpus ailelerin çocuklarına yardım ettiği gerekçesiyle tutuklandı. 

Ölümcül bir hastalık olan SLE'ye sahip Gülsu'ya, hapiste kullanması gereken ilaçlar verilmedi ve hayata veda etti


             Gökhan Açıkkollu

Öğretmen Açıkkollu, Temmuz 2016 da gözaltına alındı. Kullandığı ilaçları, verilmedi. Ağır işkenceler gördü. Vatan Emniyet 'te hayatını kaybetti.

Ölümünden 1,5 yıl sonra MEB tarafından görevine iade edildi. 
Gökhan Açıkkollu, 13 gün işkence gördü, ilaçları verilmedi. Nezarethanede hayatını kaybetti.

             Teoman Gökçe

   HSYK üyesi Gökçe, Sincan Cezaevinde hücreye hapsedildi.

 Hücrede kalp krizi geçirdi ve 30 dakika sonra hapishane hastanesine götürüldü ama artık çok geçti. Gökçe, 2 Nisan 2018'de hayatını kaybetti.

             Fatma Görmez

   Eşi tutuklu olan Görmez, kanser olan 14 yaşındaki oğlu ölmeden eşinin görmesi için mücadele etti fakat oğlu babasını görmeden vefat etti.

Yaşadığı acılara dayanmayan Görmez 11 Ocak 2021'de vefat etti.

                Ahmet Turan Özcerit

   Doç. Dr. Ahmet Turan Özcerit, ihraç edilip cezaevine konuldu. Tedavisi cezaevindeki ihmaller  nedeniyle geciktirildi.

 Özgürlüğüne kavuştuğunda hastalığı ilermeişti. 12 Subat 2018'de vefat etti.

                Gündüz Ailesi
      Savcı olan olan İbrahim Gündüz, katip eşi Nurdan Gündüz ile birlikte ihraç edildi. İbrahim Gündüz 15 ay hapis yattıktan sonra tahliye edildi.

    Zulümden kaçıp Yunanistan'a geçerken bindikleri teknenin alabora olması sonucu hayatlarını kaybettiler.


                  Gülsüm Coşar
  Hakim Coşar savcı olan eşi ile birlikte ihraç edilip tutuklandılar. Eşi hapiste olan Coşar çocuğu Yusuf ile yurtdışına çıkmak zorunda kaldı. 

Yurtdışında rahatsızlanması üzerine kaldırıldığı hastanede 31 yaşında 1.9.2021 günü yaşama veda etti. 

               Kara Kardeşler
   Gülsüm 8, kardeşi Mustafa is henüz 6 yaşındaydı. Ya anne babalarına hasret, cezaevi yollarında büyüyeceklerdi ya da vardıkları diyarda özgürce, ötekileştirmeden. 

 Kara kardeşler Özgürlük yolunda Ege sularında melek olup uçtular.


Birbirine sarılan bedenler

Öğretmen Hatice Akçabay ve 3 çocuğu özgürce, ötekileştirmeden yaşamak için çıktıkları umut yolculuğunda, 6 yıl önce 18 Temmuz 2018'de, Meriç Nehri'nde hayatlarını kaybettiler. 
Çocuklar 7, 5 ve 1 yaşındaydı ve en küçük oğluna sarılı olarak buldular naaşını.


                Nahit Emre Güney
Üniversite sınavında ilk 100'e giren Güney, babası Danıştay Üyesi Haşim Güney'in hapse girmesiyle sarsıldı ve psikolojik tedavi görmeye başladı.

Yaşadığı zulmü vücudu kaldıramadı 12 Ekim 2022 de Galata kulesinden kendini boşluğa bırakıp hayata veda etti.


15 Temmuz sonrasında yaşanan
süreçte, sağlık hakkı ihlalleri
nedeniyle
550 kisi hayatını kaybetti.


Zulümden Kaçarken Hayatını Kaybeden Masumlar

15 Temmuz darbe girişimi sonrası ülkelerini terk etmek zorunda kalan içlerinde çocuklar olan 37 kişi ege kıyılarında ve Meriç nehri ve Ege Denizinde karşılaştıkları tehlikeler nedeniyle hayatını kaybetti.

15 Temmuz ve sonrası yaşanan
hak ihlalleri sonucu


1.258 kisi
hayatını kaybetti


Sessiz Çığlıklar: Baskıcı Rejimlerin Kurbanları

Kadın, sevgi ve umutla karanlıkları aydınlatır, engelleri aşarak yeni yollar açar.

medium_women-rights

small_women-rights

thumbnail_women-rights

xsmall_women-rights

women-rights

Een vrouw brengt licht in donkere tijden. Met liefde en hoop opent ze nieuwe deuren.

Rechten van de vrouw

A woman brings light to the darkest moments of life, nurturing hope with love and overcoming obstacles to create new beginnings.

Women Rights

Adaletin Gölgesinde Kadın Zulmü

2016 darbe girişiminin ardından, kadınlar delilsiz suçlamalarla baskılara maruz kalmaktadır. 

759 bebek anneleriyle sağlık hizmetlerinden mahrum şekilde hapsedilmektedir.

2018'de MİT tarafından kaçırılan Ayten Öztürk

Ankara'daki gizli bir yerde 6 ay boyunca işkence gördüğünü açıkladı. 

Öztürk, elektrik verme, askıya alma, taciz ve tecavüz girişimleri gibi işkencelere maruz kaldığını belirtti.

Esra Yurt

Şubat 2017'de Ankara TEM'de fiziksel ve psikolojik işkenceye maruz kaldı. 

Esra Yurt, uzun boylu sarışın bir kadın polisin, "Size bizden bir hatıra bırakacağız." diyerek kendisine asitli işkence uyguladığını ifade etti.

Aysun Işınkaralar

2018’de tutuklanan Aysun Işınkaralar, gözaltında elektrik verilmesi, boğazının sıkılması gibi işkencelere maruz kaldı. 

Işınkaralar, "Dişlerime, saç tellerime kadar vücudumda elektriği hissettim" diyerek yaşadığı işkenceyi anlattı.

Türkiye'de Kadın Hakları ve Eşitsizlik

Türkiye'de 2024 WEF Küresel Cinsiyet Uçurumu Raporunda 146 ülke arasında 127. sıradadır.

Öğretmeninden gazetecisine kadar 5.000’den fazla kadın, siyasi nedenlerle hapsedilmektedir.

Belkıs İpek 

İpek ailesi Türkiye'de yaşadıkları zulümden kaçarken yakalandılar ve 2023’te tutuklandılar.

3 yaşındaki çocukları annesiyle birlikte cezaevine girerken, 7 ve 12 yaşlarındaki kızları ise şimdi ebeveynlerinden ayrı kaldı.

Sümeyye Aydın

Suç teşkil etmeyen faaliyetler nedeniyle 7,5 yıl hapis cezasına çarptırıldı ve 13 Aralık 2022’den beri tutuklu.

Küçük kızıyla cezaevinde olan Aydın, 6 yaşındaki kızına hasret. Tutukluluğu, hukuka aykırıdır.

Esra Nerse

 İsviçre’de kene ısırması sonucu felç oldu. Eşi ise Bank Asya hesabı nedeniyle 2 yıldır cezaevinde.
 
Eşi Ferhat Bey, aile birliğinin dağılma tehlikesiyle karşı karşıya olduğunu belirterek tahliyesini talep ediyor.

Gülden Aşık

Üç çocuk annesi Aşık, 2019’da hapis cezasına çarptırıldı. Hapiste tiroid kanseri oldu ve bebeğini kaybetti.

Aşık ameliyat olması gereklerken cezaevi koşulları nedeniyle ameliyat olamıyor.

Safiye Özdemir

Öğretmen olan Özdemir, 2021' de cezaevine girdi.  Eşi Abbas Özdemir, 2016’dan beri cezaevinde. Çiftin üç çocuğu ebeveynsiz kaldı.
 
Safiye Özdemir’in görev yaptığı dershane, Bank Asya hesabı suç sayıldı.

Ferhan Oktan

Özel okulda öğretmenlik yaptığı için hapis cezası verilen Oktan zulümden kaçarken yakalanıp tutuklandı.

2016 da dört yıl hapis yatan Oktan'ın eşi 1 ve 9 yaşında iki çocuğuna bakıyor. Oktan "Bize yaşam hakkı tanınmıyor." dedi

Ayşe Ercengiz

Öğretmen Ercengiz, bankada hesabı olduğu gerekçesiyle prematüre doğan ve özel bakıma ihtiyaç duyan 20 aylık bebeğiyle cezaevine atıldı.

Bağışıklık sorunları yaşayan Ela bebek, en az 8 ay 15 gün cezaevinde kalacak. 

Güler Çetinkaya 

  Dini sohbetlere katıldığı gerekçesiyle eski edebiyat öğretmeni Güler Çetinkaya cezaevine gönderildi.

   Eşi Yavuz Çetinkaya 4 yıldır cezaevinde. Geride ise 4 ve 7 yaşındaki mağduriyetin sembolü olan iki çocuk kaldı.

Aysel Delican

Doğum yapmasına iki ay kalan bulunan Aysel Delican 2020'de  gözaltına alınmıştı. 2023 Mart ayından beri çocuğuyla birlikte cezaevinde. 

Aysel hanımın eşi de aynı asılsız iddialarla 4 yıldır tutuklu.

Nagehan Yüksel

Öğretmen olan Yüksel Şubat 2022’de tutuklandı. Milletvekili Gergerlioğlu'na yazdığı mektubunda 10 yaşındaki kızı ve 14 aylık bebeği çıplak aramaya uğradığını söyledi.

Eşi, öğretmen Ufuk Yüksel de 6 yıl hapis yatmıştı.

Nurcan Arslan

Anne ve baba Arslan ,  dershanede öğretmenlik yapmak ve bankaya para yatırmak suçlarından Eylül 2023'de hapsedildi.

Biri engelli 6 çocuğu olan Arslan çifti, AİHM'nin hak ihlali kararına rağmen tahliye edilmedi.


Edibe Tatar

Üç çocuk annesi ve öğretmen Tatar, daha önce suç sayılmayan gerekçelerle 9 ay hapis yatmıştı. Tatar, 14 Haziran 2023’te yeniden tutuklandı. 

Eşi de 5 yıldır cezaevinde. Çocuklar, şimdi zor şartlar altında hayata tutunmaya çalışıyor.

Esengül Arslan

Hemşirelik Fakültesi 3. sınıf öğrencisi Arslan, abisinin gönderdiği paraların "terör finansmanı" olarak değerlendirilerek gözaltına alındı.

6 Şubat depreminde evini kaybetmiş Arslan'ın babası 6 yıldır tutuklu.

Melek İpek

Koza İpek Holding'in sahibi Akın İpek'in annesi hayırsever iş insanı Melek İpek tüm hastalıklarına rağmen asılsız suçlamalarla cezaevine gönderilmiştir.

10 gün sonra hastaneye kaldırılan İpek tekrar cezaevine gönderildi.

Hanife Arslan

81 yaşında Arslan ilk olarak 2017'de tutuklandı. 9 ay tutuklu kalıp tahliye edilen Arslan 2022'de tekrar tutuklandı.

9 defa anjiyo geçiren, birçok hastalığı bulunan Arslan derhal tahliye edilip, bu işkenceye bir an önce son verilmeli.

Şerife Sulukan

Felç geçirmiş, %89 engelli raporu bulunan, epilepsi hastası ve kişisel ihtiyaçlarını karşılayamayan öğretmen Sulukan, 16 Ağustos 2022’de “cezaevinde kalabilir” raporu gerekçe gösterilerek hapsedildi.

Sulukan hem 28 Şubat hem 15 Temmuz darbesi mağduru olarak tarihe geçti.

Sema Gökkan

AİHM'nin Türkiye aleyhine verdiği hak ihlali kararlarına rağmen, öğretmen Gökkan  4 aylık bebeği ile cezaevine girdi.

8 yaşındaki kızını eşine bıraktı. Eşi Osman Gökkan ise daha önce hapis yatmış bir öğretmeni.

Özlem Sarıçelik

Türkçe öğretmeni olan Sarıçelik Eylül 2020’den beri cezaevinde. Eşi öğretmen Zekeriya Sarıçelik ise 2017’de tutuklandı.

Sarıçelik ailesinin 11 yaşındaki Down sendromlu bir kızı ve 7 yaşında bir oğlu bulunuyor. 11 yaşındaki kızı, bugüne kadar 8 böbrek ameliyatı geçirdi. Çocuklar, son 7 yıldır babasız, son 4 yıldır ise annesiz bir yaşam sürüyor




Arzu Keçeli

%100 görme engelli öğretmen olan Keçeli, ihraç edildikten sonra mücadeleden vazgeçmedi. 2021 yılında Almanya’ya sığınan Keçeli, Almanca öğrenerek ve gönüllü çalışmalara katılarak hayata yeniden tutundu.

“Herkese umut olmak istiyorum” diyerek yola çıkan Keçeli, YouTube’da kurduğu platformda engellilere yönelik etkinlikler düzenliyor ve eğitim alanındaki bilgi birikimini paylaşmayı sürdürüyor.

Özge Özbek

38 yaşındaki sosyal hizmet uzmanı  Özbek, beyin tümörü ameliyatı geçirdikten sonra hapse gönderildi.

Tedavi için Ankara Sincan Kadın Kapalı Cezaevi’ne sevk edilen Özbek, gerekli sağlık hizmetlerini alamıyor. 

Nursel Ekici

Öğretmen olan Ekici'nin eşi Mustafa Ekici 10 yıl hapis cezası almıştı. Ceza süresini tamamlasına rağmen serbest bırakılmadığını öğrenen Ekici felç geçirdi ve hayatını kaybetti.

Samsun’da defnedilen 48 yaşındaki Ekici’nin iki oğlu yetim kaldı.

Kadın Hakları 

Türkiyede 0-6 yaş arasında 759 bebek ve çocuk su an cezaevlerinde adalet bekliyor.

medium_masumiyetin-guecue

small_masumiyetin-guecue

thumbnail_masumiyetin-guecue

xsmall_masumiyetin-guecue

masumiyetin-guecue

In Turkey, 759 babies and children are currently in prison awaiting justice.

Innocence's Power

In Turkije zitten momenteel 759 baby's en kinderen in gevangenissen te wachten op gerechtigheid.

De Kracht van Onschuld

Cezaevinde kalan çocuklar, travmatik deneyimler yaşıyor. Arzu(34), çocuğunun sık sık altı açılarak arandığını belirtiyor. 

Arzu'nun 21 aylık oğlu Onur, ranzadan kafası üstüne düşmesine rağmen 15 gün boyunca revire gönderilmedi. Arzu isyan ediyor: "Bu kadar çocuğun cezaevinde ne işi var?"

     Türkiye’de hapsedilen kadın ve çocukların yaşadığı hak ihlalleri BM'nin Bangkok ve Tokyo Kuralları gibi uluslararası standartlara aykırı.
    BM'nin oluşturduğu rapora göre hamile kadınlar ve bakıma muhtaç çocukları olan annelere hapis dışı tedbirlerin uygulanmasını tavsiye ediliyor. Ancak Türkiye'de bu kurallar uygulanmıyor, kadın mahkumlar gereksiz yere cezaevlerinde tutuluyor.


Mahkûm annelerle kalan çocukların, koğuşların kalabalık yapısı  nedeniyle fiziksel ve sosyal gelişimlerinin zayıfladığı görülmektedir. 
Çocuklar, çeşitli gelişim sorunları yaşamakta; anneler ise ebeveynlik rolünde zorlanmaktadır. BM ve uzmanlar, çocukların bu süreçten daha az etkilenmeleri için cezaevine alternatif çözümler önerilmesi gerektiğini vurguluyor.

  Hapishanede kalmak; çıplak aramalara maruz kalmak, yalnızca plastik masa, sandalye ve televizyondan ibaret beton bir odada yaşamak demektir. 
   Çocuk için ise anne dışında hiçbir yakınlarının olmaması, bu ortamın yıkıcı etkilerini artırır. 

    Cezaevi’nde bebeğiyle birlikte tutuklu olan öğretmen Emine Güçlüer'in eşi, cezaevinde üç kişilik koğuşlarda 15-16 kişinin kaldığını ve eşinin dört bebekle birlikte yerde yatmak zorunda kaldığını belirterek bu koşulların insan haklarına aykırı olduğunu söyledi. 
  

İşkenceye maruz kaldığı Anayasa Mahkemesi tarafından tescil edilen Türkçe öğretmeni Eyüp Birinci'nin eşi Asuman Birinci de 29 Mayıs 2023’te tutuklandı.

Dört çocuk annesi kadın, 6 yıl hapis yatmış eşinin yaralarını sarmaya çabalıyordu. Şimdi ise o da cezaevine girdi. 

Asılsız suçlamalarla anneler cezaevine gönderiliyor.

9 yaşındaki Safiye ve 17 aylık Asude’nin annesi Ferah Oktan, kapatılan bir okulda çalıştığı ve bir sendikaya üye olduğu için 6 yıl 3 ay hapis cezası aldı ve 9 Ağustos’ta tutuklandı.



  Güler Çetinkaya, kapatılan bir dershanede öğretmenlik yaptığı için Eskişehir’de hakkında soruşturma açıldı ve Bursa’da tutuklandı. 

   Eşi Yavuz Çetinkaya ise 4 yıldır cezaevinde. Geride, “Annemi istiyorum” diyerek ağlayan 4 ve 7 yaşında masum iki çocuk ise hem annesiz hem babasız bırakıldı!

Bir annenin daha ışığı cezaevinde söndürüldü…

 3 çocuk annesi, öğretmen Edibe Tatar, suç sayılmayan gerekçelerle daha önce de 9 ay hapis yatan öğretmen, 14 Haziran 2023'te tekrar tutuklandı. 
Eşi de 5 yıldır cezaevinde olan bu çocuklar, şimdi hayata tutunmaya çalışıyor.

  Yavuz Esat 3 yaşında bir çocuk ve annesi öğretmen olan Betül Akgün , dar bir cezaevi hücresinde koronavirüsle mücadele etmek zorunda bırakıldı. 
   
Masum bir çocuk, cezasını kendisinin işlemediği bir suçtan ötürü çekiyor. Evleri cenaze evi gibi, çocuklarının yolunu gözlüyorlar.

    Hilal Uysal ilk 2018 yılında cezaevine girdiğinde kızı Zülal de 1,5 yaşındaydı. Birlikte 7 ay cezaevinde kalmışlardı. Hilal Uysal,  2021’de tekrar tutuklandı.

 Zülal'in babası da 6 yıldır cezaevinde. Zülal 6 yaşına geldiği için 12 Aralık 2022'de annesinden ayrılmak zorunda kaldı. Çocukların bu dramı yaşamamalı!

Semra Banko, 18 aylık oğlu Ahmet Arif ile 24 Ağustos 2023'te tutuklandı.

Banko, Bank Asya'da hesabı olduğu ve kapatılan bir dershaneye üye olduğu için 6 yıl 3 ay hapis cezasına çarptırıldı. Gözaltı sürecinde, anne ve bebek bir gün boyunca sadece su verilip yemek verilmedi. Şimdi ise annesinde ayrı.

Yasal faaliyetleri yüzünden hapis yatan insanlar… Nurcan ve Abdülkadir Arslan gibi çiftler, suçları somut delillerle ispatlanmadan cezalandırılıyor.

ByLock ve Bank Asya gerekçesiyle bir aile yok yere suçlandı, 6 yıl 3 ay ceza aldı. Geride 6 masum çocuk anne babasına hasret kaldı.

     11 yaşındaki Down sendromlu Elif Sinem ve 7 yaşındaki Yahya Süleyman’ın annesi ve babası hapiste. 

     Elif Sinem, 8 böbrek ameliyatı geçirdi. Elif, 7 yıldır babasız, 4 yıldır ise annesiz. Çocuklar “Annem nerede?” diye ağlıyorlar, ama onlara yardım edecek kimse yok.

Eskişehir Cezaevi'nde 2018'de dört çocuk mahkuma işkence iddiasıyla açılan davada, cezaevi müdürü hapis cezası alırken infaz koruma memurları beraat etti. 

Bu karar, hapishanelerdeki kötü muamele ve işkence iddialarında cezasızlık sorununun devam ettiğini gösterdi.

CİSST’in 2022 raporuna göre, cezaevindeki çocukların temel ihtiyaçlarının karşılanmadığı, dış dünyadan kopuk kaldıkları ve sosyal etkinliklere katılamadıkları vurgulandı. 

Hapishane çocuklar için uygun koşullar sağlamıyor; oyuncak, halı gibi temel eşyalar eksik ve birçok çocuk kendi yatağına sahip değil.

Masumiyetin Gücü 

Sanata ilgi duyan Hollanda’ya göç etmiş kişilerin hem online hem fiziki olarak buluştuğu, modern ve geleneksel sanatlar üzerine bilgi paylaşımı yaptıkları, aynı zamanda sanatsal aktiviteler organize ettikleri bir gruptur.

Freedom Combination Vakfı, Stichting Wees de Stem voor Vrijheid adına kayıtlı bir ANBI vakıfıdır.

Bir hata oluştu. Lütfen tekrar deneyin.

Başvurunuzu aldık ve sizinle iletişime geçeceğiz.

Başvuru Formu

Eseriniz yüklendi. Eseriniz editör onayından sonra sayfada listelenecektir. Onay bekleyen eserlerinizi profil sayfanızda görebilirsiniz.

Eseriniz başarıyla oluşturuldu

Üzgünüz! Bu dilde yayınlanmış makale yok.

Web sitemizi kullanarak, <a>Çerez Politikamızda</a> açıklandığı şekilde çerezlerin kullanımını kabul etmiş olursunuz.

Bu kurs, kayda devam edebilmeniz için bazı ön gereksinimler gerektiyor!

Kurs için ön başvurunuz tamamlandı, kurs ödemesini için aşağıdan uygun seçeneği seçiniz

En az {limit} karakterle bazı ayrıntılar sağlayın

 Ödeme yapın

Kurs Başvuru Formu

Bağış

Bu email adresi ile daha önce kayıt oldunuz. Lütfen daha önce giriş yaptığınız sağlayıcıyı kullanın.

E-posta zaten kullanılıyor

E-Posta adresinin sistemimizde kayıtlı ise şifre sıfırlama linki, adresinize kısa bir süre içinde gönderilecektir. Lütfen gelen kutunuzu ve spam klasörünüzü kontrol edin.

Parolanızı mı unuttunuz?

Sosyal medya kampanyalarımıza ait bütün içerikler mention tavsiyeleri capsler ve trendler tek bir yerde

Tweet Yardımcısı

Bloglar