After July 15, our neighbors started saying, "Burn down their house!" about us.

My twin brother, my mother, my father, and I lived happily together in Adana. After July 15, the police frequently came to our house looking for information about my father, and our neighbors would inform us about it. After a while, our neighbors began insulting and threatening us in front of our house, shouting, "Burn their house down! They are traitors!" We tried to ignore the insults and threats and endured them for a while.  

Later, when we learned that a case had been opened against my father at the police station, he decided to leave the country to avoid being imprisoned. His plan was to first cross the Meriç River into Greece and then seek asylum in another European country. However, when he attempted to cross the river, things did not go as planned. The boat he was on was sunk by masked gangs of unknown identity, and he narrowly escaped death. My father, who was in serious danger of drowning, was rescued by the Turkish coast guard.  

After his arrest, he was brought before the court. The previously imposed prison sentence of 6 years and 3 months was quickly upheld, and he was convicted. Meanwhile, we faced severe financial difficulties, and even our closest relatives did not support us. Our landlord evicted us, and we had to move to another house. It felt like every door was closed to us. My twin brother and I tried to support our home by working in the industrial sector while also continuing our studies.  

Of course, during this time, we were once again subjected to insults and threats from our surroundings. Even in our new home, the police did not leave us alone. They constantly followed and harassed us. In the end, we saw no other solution but to leave Turkey.  

When we compare our situation in the Netherlands with Turkey, we feel much more psychologically relieved here. However, in the back of our minds, we are always concerned about our father’s health and safety. We miss him terribly and worry about him. Sometimes, we are not even allowed to speak to him on the phone, and we cannot hear his voice. Sometimes, his letters and books are not given to him. But on the days we do get to hear his voice during phone calls, we feel incredibly happy, as if the whole world belongs to us.  

We are eagerly waiting for our father to be released as soon as possible and to reunite with him.  



This was my story.

.


Na 15 juli begonnen onze buren over ons te zeggen: "Steek hun huis in brand!"


large_WhatsApp Image 2025-02-15 at 10.45.38.jpeg

medium_WhatsApp Image 2025-02-15 at 10.45.38.jpeg

small_WhatsApp Image 2025-02-15 at 10.45.38.jpeg

thumbnail_WhatsApp Image 2025-02-15 at 10.45.38.jpeg

xsmall_WhatsApp Image 2025-02-15 at 10.45.38.jpeg

WhatsApp Image 2025-02-15 at 10.45.38.jpeg

Being the Child of a Family Victimized by Decree-Laws -2

Ben, ikiz kardeşim, annem ve babam hep birlikte Adana’da mutlu bir şekilde yaşıyorduk. 

15 Temmuz sonrasında polisler babam hakkında bilgi almak için sürekli evimize gelirdi ve komşularımız bize haber ederlerdi. Bir süre sonra komşularımız "Bunların evini yakın! Bunlar hain!" diyerek evimizin önünde bize hakaret edip bizi tehdit ettiler. Hakaret ve tehditlere aldırmamaya çalıştık ve bir müddet sabrettik. 

Sonrasında babam hakkında emniyette bir dosya açıldığını öğrenince, cezaevine girmemek için ülkeyi terk etmeye karar verdi. Bunun için babam önce Meriç nehri üzerinden Yunanistan’a geçecek, sonrasında da başka bir Avrupa ülkesine iltica edecekti. Ancak babam Meriç’i geçmeye çalışırken işler hiç de planlandığı gibi gitmedi. Babamın nehri geçerken üstünde bulunduğu bot kimliği belirsiz maskeli çetelerce batırıldı ve babam ölümden döndü. Ciddi bir boğulma tehlikesi atlatan babamı Türk sahil güvenlik birimleri kurtarmış. 

Babam gözaltına alındıktan sonra mahkemeye çıkarıldı. Babam hakkında daha önce verilen 6 yıl 3 aylık hapis cezası hızlı bir şekilde onandı ve mahkum edildi. Biz bu sırada ekonomik yönden çok büyük sıkıntı çektik, yakın akrabalarımız dahi bize sahip çıkmadı. Ev sahibimiz bizi evden attı. Başka bir eve taşınmak zorunda kaldık. Adeta bütün kapılar yüzümüze kapandı. İkizim ve ben bir yandan sanayide çalışıp evimizi geçindirmeye, bir yandan da okumaya gayret ettik. 

Tabi ki bu arada, çevremizden yine hakaret ve tehditlere maruz kaldık. Yeni taşındığımız evde de polisler bizi rahat bırakmamıştı. Bizleri sürekli takip edip taciz ediyorlardı. Biz de en sonunda çareyi Türkiye’yi terk etmekte bulduk. 

Şu an Türkiye ile kıyaslarsak Hollanda’da kendimizi psikolojik olarak çok rahatlamış hissediyoruz ama aklımızın bir yanında babamızın sağlığı ve güvenliği duruyor. Onu çok özlüyor ve onun için endişeleniyoruz. Bize telefonla görüşmeyi dahi bazen çok görüyorlar ve maalesef sesini duyamıyoruz. Yine bazen mektuplarını, kitaplarını kendisine vermiyorlar. Telefon görüş gününde babamızın sesini duyduğumuzda adeta dünyalar bizim olmuş gibi seviniyoruz. 

Babamızın bir an önce serbest kalmasını ve ona kavuşmayı dört gözle bekliyoruz. Bu da benim hikayemdi.

.


15 Temmuz’dan sonra komşularımız bizim için “Bunların evini yakın!” demeye başladılar.


KHK'lı Bir Ailenin Çocuğu Olmak-2

The events I am about to describe happened to me and my family in my homeland, Turkey, after July 15. After the coup attempt, both my parents and the parents of my friends were dismissed from their jobs by a decree-law (KHK), and later, their freedom was taken away based on fabricated accusations. Everyone’s life changed overnight. On the day my parents were supposed to go for police questioning, they spoke to me as if they would never return. They told me to protect and take care of my younger sibling. To prevent us from being psychologically affected, my parents hid the fact that they had been taken into custody.


During that time, I faced many difficulties in my education. My math teacher had reported a fellow teacher, leading to their dismissal. He hated students whose families were KHK(decree law) victims like us and expressed it at every opportunity. Because my parents were dismissed by KHK, everyone at school knew me. My teachers constantly scolded me for this reason. They made me watch videos of people who were crushed under tanks and died during the coup attempt, as if my family and I were responsible for their deaths. I couldn’t bear the pressure from my teachers and often cried. When I cried, they would harshly tell me, “If you’re going to cry, do it outside,” and kick me out of the classroom.


My art teacher tried to prevent my paintings from winning awards in competitions. Despite my talent, they constantly insulted me, saying, “You will never amount to anything.” My classmates would leave notes full of insults on my desk. Once, when I was passing in front of the classroom board, a student grabbed my head and slammed it against the board. At that moment, I deeply understood that in this country, they did not see us as “human.” Only those whose families had suffered like mine could understand me. We only shared our secrets and sorrows with each other. The mistreatment from teachers and classmates became so severe that some of my friends were even physically assaulted—some of them were forced to put their heads in the toilet as an act of bullying.


There was such an atmosphere of oppression in the country that even when we visited each other’s houses, we were anxious. When we walked past security cameras, we tried to avoid showing our faces. The effects of this oppression were even reflected in children’s games. For example, instead of playing house games, my friends’ younger siblings started playing “prison” games!


At one point, my family had to hide from the police. The atmosphere at home was extremely tense, and my sibling and I often stayed with our grandmother. One day, while playing in the park, my sibling fell and couldn’t breathe, but no one helped. Society had such a negative perception of us that I felt as if they would have celebrated, thinking, “One less terrorist.” We had been completely marginalized and labeled in our own country.


Later, when I started high school, we moved to another town. But because it was a small place, everyone quickly found out that my parents were KHK victims. Some families in our situation had their houses stoned. Those families were torn apart, and some parents were sent back to prison. For example, a young woman who tried to escape across the Meriç River was caught, and they put an ankle monitor on her even though she was pregnant. That family had a little girl. To avoid trouble, I secretly visited them. Sometimes, I disguised myself as a delivery driver on a motorcycle to see them. These were things you would only expect to see in a movie, but we lived them in reality. Every time I visited, I saw the fear in that little girl’s eyes. She would cry, and I would hug her, trying to ease her pain. I always asked myself: “What crime did these children commit? Who will compensate for their suffering? How can people be so heartless?”


At my new school, some students spoke badly about my family, insulted me, and threatened me. Due to the constant mistreatment, I had to drop out of school (I completed high school externally a year early). Later, I was accepted into the fine arts university’s painting department—the same school where my middle school art teacher had studied. The same teacher who constantly gave me low grades and told me I would never succeed.


Although I had started university, the hostility toward us had not changed. During an orientation session, a professor threatened me and others like me, saying that once we turned 18, legal action would be taken against us. That moment was a turning point in my life. We were living in our country, yet we had no right to live. We were constantly on edge, anxious, and afraid. From that moment on, I decided to stand by the hands of the little girl inside me and all the other children suffering the same fate.


This decision led me to seek asylum abroad. I reached my goal, and now I finally feel free. I am currently in a refugee camp, where I paint, run, and play with children freely. I sincerely hope that everyone gains their freedom as soon as possible. May all children—and the child within every person—be free.
May God protect you all…



Discrimination, insult, threat, violence…

large_pexels-pixabay-48794.jpg

medium_pexels-pixabay-48794.jpg

small_pexels-pixabay-48794.jpg

thumbnail_pexels-pixabay-48794.jpg

xlarge_pexels-pixabay-48794.jpg

xsmall_pexels-pixabay-48794.jpg

pexels-pixabay-48794.jpg

Being the Child of a Family Victimized by Decree-Laws

Bu olaylar benim için annemin sürgün edilmesi ile başlamıştı o zamanlar çok küçüktüm ama az cok bir şeylerin kötü gittiğini fark ediyordum, zaten sonrasında darbe oldu. Annemin babamın ve arkadaşlarımın anne babalarının işleri ve özgürlükleri ellerinden alındı. Herkesin hayatı bir gecede değişmişti. Sonrasında annem ve babam valizlerini hazırlayıp gittiler, polis sorgusuna gitmişler ama kötü etkilenmememiz için bunu bizden sakladılar. O gün beni okula  gönderirken sanki hiç geri dönmeyecekmiş gibi konuşmuşlardı, kardeşime ablalık etmem gerekebileceğini söylemişlerdi. Ben o zaman küçüktüm bir şey anlamamıştım. 

O dönemlerde okulda çok zorluk çektim. Matematik öğretmenim, aynı okulda çalıştığı bir öğretmeni şikayet etmişti ve meslekten atılmasına sebep olmuştu. Bizim gibi ailesinde KHK mağduru olan kişilerden nefret ederdi ve bunu da her fırsatta yansıtırdı. Beni tüm okul tanıyordu, annem ve babamın KHK mağduru olduklarını . Öğretmenlerim bu yüzden bana sürekli kızarlardı, derste darbe sırasında ölen insanları ve tankta ezilen insanları sanki onları ben ya da ailem öldürmüş gibi, izletirlerdi. Ailecek o dönemde çok zorluk çekiyorduk , öğretmenlerim de bu kadar üzerime gelince ağlardım. Ağladığım zaman da “ağlayacaksan dışarıda ağla” derlerdi sert bir şekilde.

Resim öğretmenim yaptığım resimler yarışmayı kazanmasını engellemek için hile yapardı. Güzel resim yapmama rağmen bana sürekli “senden hiçbir şey olmaz” diyerek hakaret ederlerdi. Sınıftaki öğrenciler ise sırama hakaretler yazılı kağıtlar koyarlardı. Bir keresinde sınıfta yazı tahtasının önünden geçerken bir öğrenci kafamı tutup tahtaya carpmıstı.O an iliklerime kadar bu ülkede bizi “insan” gibi görmediklerini anlamıştım. Beni sadece benim gibi ailesi mağdur olanlar anlıyordu. Sadece birbirimiz ile sırlarımızı paylaşıp dertleşebiliyorduk. Bizlere karşı öğretmenlerin ve okul arkadaşlarımızın muameleleri o kadar kötüydü ki. Bazı arkadaşlarımın kafasını tuvalete bile sokmaya çalışmıslardı. 

Ülkede o kadar baskı havası hakimdi ki, arkadaşlarımla birbimizin evine gidip gelirken bile tedirgindik, geçtiğimiz yollarda kamera varsa yüzümüzü göstermeden geçmeye çalışırdık.

Bu arkadaslarımın küçük kardeşleri evcilik değil hapishane oyunları oynarlardı oyuncaklarla… 

Bir dönem ailem polisten saklanmak zorunda kaldı o zaman evde çok büyük gerginlik vardı, çoğunlukla kardeşimle ben babaannemde kalırdık. Birgün kardeşim parkta oyun oynarken düşüp nefessiz kalmıştı ve hiç kimse bir şey yapmamıstı. Çevremiz bize öyle kötü bakıyordu ki ölsek üzülmek yerine “bir teröristten daha kurtulduk” deyip mutlu olurlardı. Kendi ülkemizde tamamen yalnızdık . 

Sonrasında liseye geçtiğim zamanda başka bir yere taşındık. Orası da küçük bir ilçe olduğu için, ailemin işten çıkarıldıklarını herkes kısa sürede öğrenmişti. Bizim gibi olan bazı ailelerin evleri taşlanmıştı. O ailelerin hepsi dağıldı, tekrar hapse atılan abiler oldu, Meriç’ten geçerek ülkeyi terketmeye çalışırken yakalanan bir aile oldu. O abla hamileyken ayağına kelepçe takıldı. Ailenin küçük bir kızları vardı. Tekrar başımıza bir şeyler gelmesin diye onları ziyaret etmeye gizli gizli giderdim. Bazen motorla giderdim kurye gibi, çevredekiler beni kurye zannetsin diye. Film sahnelerindeki her şey yaşandı. Ziyaretimde o küçük çocuğun gözlerindeki korkuyu hep görüyordum. Ağlıyordu bazen ve ben ona sarılıp onun yaralarını sarmaya çalışıyordum ve hep düşünüyordum: Bu çocukların ne suçu var, bu çocukların hakkı nasıl ödenecek, nasıl kimsenin vicdanı sızlamıyor hala, diye ... 


Yeni başladığım okulumda da bazı çocuklar ailem hakkında kötü şekilde konuşuyorlardı, sürekli bana hakaret ediyorlardı, beni tehdit ediyorlardı. Bu kadar kötü muamele karşısında okulu bırakmak zorunda kaldım (liseyi dışarıdan okuyarak 1 sene erken bitirdim). Sonrasında benim hakkımda sürekli “senden hiçbir şey olmaz” diyen ve bana resim dersinde sürekli düşük not veren ortaokul öğretmenimin okuduğu güzel sanatlar fakültesininde resim bölümü kazandım . 

Üniversiteye başlamıştım ama ülkedeki kötü kaderimiz değişmemişti. Üniversite oryantasyon eğitimi sırasında, üniversite hocamız, 18 yaşıma geldiğimde adımıza işlem başlatılacağını söyleyerek beni ve benim gibileri tehdit etmişti. Bu durum benim hayatım içinn kırılma noktası olmustu. Ülkemizde yaşıyorduk ama aslında yaşam hakkımız yoktu, sürekli diken üstünde tedirgin ve korkarak yaşıyorduk. O zaman içimdeki küçük kızın ve nice çocukların ellerinden tutma kararı almıştım. 

Sonra yurt dışına iltica ettik ve artık kendimi özgür hissediyorum. Şimdi kamptayım, burada çocuklarla birlikte resim yapıp, koşturup oynuyorum. 

İnşallah herkes en kısa zamanda özgürlüğüne kavuşur. Tüm çocuklar ve herkesin içindeki küçük çocuk özgür olur. Allah’a emanet olun…



Ayrımcılık, hakaret, tehdit, şiddet...

KHK'lı Bir Ailenin Çocuğu Olmak

Hundreds of innocent children endure life behind bars with their mothers — a whole innocent future imprisoned within dark walls.

Honderden onschuldige kinderen leven achter tralies met hun moeders — een volledig onschuldige toekomst gevangen binnen donkere muren.

Yüzlerce masum çocuk, anneleriyle birlikte cezaevinde yaşam mücadelesi verirken, suçsuz bir geleceği karanlık duvarlar arasında hapsolmuş durumda.

large_ChatGPT Image Apr 18, 2025, 11_46_47 PM.png

medium_ChatGPT Image Apr 18, 2025, 11_46_47 PM.png

small_ChatGPT Image Apr 18, 2025, 11_46_47 PM.png

thumbnail_ChatGPT Image Apr 18, 2025, 11_46_47 PM.png

xsmall_ChatGPT Image Apr 18, 2025, 11_46_47 PM.png

ChatGPT Image Apr 18, 2025, 11_46_47 PM.png

Today, with the developing technology, social media is one of the most important tools for explaining human rights and announcing human rights violations. For this reason, a social media platform has been established within our foundation for the effective use of social media tools.

Vandaag de dag, met de zich ontwikkelende technologie, is sociale media een van de belangrijkste instrumenten om mensenrechten uit te leggen en mensenrechtenschendingen aan te kondigen. Om deze reden is er binnen onze stichting een social media platform opgericht voor het effectief inzetten van social media tools.

Günümüzde gelişen teknolojiyle birlikte sosyal medya insan haklarının anlatılması ve insan hakları ihlallerinin duyurulması için en önemli araçlardandır. Bu nedenle sosyal medya araçlarının etkin bir biçimde kullanılması için, vakfımız bünyesinde sosyal medya platformu kurulmuştur. 

İZMİR - Zekeriya Sarıçelik has been in prison since 2017 and his wife Özlem Sarıçelik since 2020. Their daughter Elif has 90% Down syndrome and is seriously ill. Despite her need for care, she is separated from her mother. Yusuf Kerim Law was not applied to Özlem Sarıçelik.

İZMİR - Zekeriya Sarıçelik zit sinds 2017 in de gevangenis en zijn vrouw Özlem Sarıçelik sinds 2020. Hun dochter Elif heeft 90% Down syndroom en is ernstig ziek. Ondanks al haar zorgbehoeften is ze gescheiden van haar moeder. De Yusuf Kerim wet werd niet toegepast voor Özlem Sarıçelik.

İZMİR - Zekeriya Sarıçelik 2017’den, eşi Özlem Sarıçelik 2020’den bu yana cezaevinde. Kızları Elif, %90 down sendromlu ve ağır hasta. Tüm bakım ihtiyacına rağmen annesinden ayrı. Yusuf Kerim Yasası, Özlem Sarıçelik için uygulanmadı.

Sentenced to 7 years and 6 months in prison, Türkan Alemdar was put in Eskişehir Prison on April 7 with her 19-month-old baby Kerem. Kerem, who is at the age of play, is growing up behind iron bars. People of conscience are calling for justice to be served.

Türkan Alemdar, veroordeeld tot 7 jaar en 6 maanden gevangenisstraf, werd op 7 april met haar 19 maanden oude baby Kerem opgesloten in de gevangenis van Eskişehir. Kerem, die nog maar net speelt, groeit op achter ijzeren tralies. Gewetensbezwaarden roepen op tot gerechtigheid.

7 yıl 6 ay hapis cezası alan Türkan Alemdar, 19 aylık bebeği Kerem ile 7 Nisan’da Eskişehir Cezaevi’ne konuldu. Oyun çağındaki Kerem, demir parmaklıklar ardında büyüyor. Adaletin yerini bulması için vicdan sahibi insanlara çağrı yapılıyor.

Kevser Sinan has been in prison since October 17, 2019. Her husband Nuri Sinan was previously arrested. While the ECHR has determined that the family is innocent, justice has still not been served. Innocent people are in prison and innocent children are left without parents.

Kevser Sinan zit sinds 17 oktober 2019 in de gevangenis. Haar man Nuri Sinan werd eerder gearresteerd. Hoewel het EHRM heeft bepaald dat de familie onschuldig is, is het recht nog steeds niet gediend. Onschuldige mensen zitten in de gevangenis en onschuldige kinderen zitten zonder ouders.

Kevser Sinan, 17 Ekim 2019'dan bu yana cezaevinde. Eşi Nuri Sinan ise daha önce tutuklanmıştı. AİHM, ailenin suçsuz olduğunu belirlemişken, adalet hâlâ tecelli etmedi. Suçsuz insanlar cezaevinde, masum çocuklar ise anne babasız kalıyor.

Journalist Gazel Bulut has been in prison for 6 years. Her daughter Çiğdem was separated from her mother at the age of 1.5. She is now in elementary school but cannot touch her mother. Those who do their job are inside, children are without a mother. Gazel Bulut must be given freedom and Çiğdem must be given back the years she will spend with her mother.

Journaliste Gazel Bulut zit al 6 jaar in de gevangenis. Haar dochter Çiğdem werd van haar moeder gescheiden toen ze 1,5 jaar oud was. Ze zit nu op de basisschool maar kan haar moeder niet aanraken. Degenen die hun werk doen zitten binnen, kinderen zitten zonder moeder. Gazel Bulut moet vrijheid krijgen en Çiğdem moet de jaren terugkrijgen die ze met haar moeder zal doorbrengen.

Gazeteci Gazel Bulut 6 yıldır cezaevinde. Kızı Çiğdem, 1,5 yaşında annesinden ayrıldı. Şimdi ilkokulda ama annesine dokunamıyor. İşini yapanlar içeride, çocuklar annesiz. Gazel Bulut’a özgürlük, Çiğdem’e annesiyle geçireceği yıllar iade edilmeli.

Zehra and Mesut Bukan are imprisoned for acts that the ECHR does not criminalize. Mesut Bukan has been in prison since 2016 and his wife Zehra Bukan since 2019. Their children are victims of injustice

Zehra en Mesut Bukan zitten gevangen voor handelingen die het EVRM niet strafbaar stelt. Mesut Bukan zit sinds 2016 in de gevangenis en zijn vrouw Zehra Bukan sinds 2019. Hun kinderen zijn het slachtoffer van onrecht

Zehra ve Mesut Bukan çifti, AİHM’in suç saymadığı eylemlerden dolayı tutuklu. Mesut Bukan 2016’dan, eşi Zehra Bukan ise 2019’dan beri cezaevinde. Çocukları ise adaletsizliğin mağduru; ailelerinden koparıldılar, çocukluklarını yaşayamıyorlar.

The Court of Cassation overturned the verdict against Hasret Çiftçi 5 months ago. However, the nurse with a state of emergency decree is still being held in Edirne Prison with her two young children. She has been detained for 15 months. She is condemned to indefinite detention without the right to defense.

Het Hof van Cassatie heeft het vonnis tegen Hasret Çiftçi 5 maanden geleden vernietigd. De verpleegster met een noodtoestandverklaring wordt echter nog steeds vastgehouden in de gevangenis van Edirne met haar twee jonge kinderen. Ze staat al 15 maanden onder arrest. Ze is veroordeeld tot onzekerheid zonder recht op verdediging.

Yargıtay, Hasret Çiftçi hakkında verilen kararı 5 ay önce bozdu. Ancak KHK’lı hemşire hâlâ Edirne Cezaevi’nde, iki küçük çocuğuyla birlikte tutuluyor. 15 aydır tutuklu. Savunma hakkı tanınmadan belirsizliğe mahkûm edilmiş durumda.

Emine Güven was sentenced to 4 years and 2 months in prison for providing financial support to her husband's wardmate. Since June 4, 2024, she has been in Bakırköy Prison. Her two children live with their grandmother who had heart surgery.

Emine Güven werd veroordeeld tot 4 jaar en 2 maanden gevangenisstraf voor het geven van financiële steun aan de afdelingsgenoot van haar man. Ze zit sinds 4 juni 2024 in de Bakırköy gevangenis. Haar twee kinderen wonen bij hun oma die een hartoperatie heeft ondergaan.

Emine Güven, eşinin koğuş arkadaşına maddi destek verdiği için 4 yıl 2 ay hapis cezası aldı. 4 Haziran 2024’ten beri Bakırköy Cezaevi’nde. İki çocuğu kalp ameliyatı geçirmiş babaanneleriyle yaşıyor.

Eda and Ercan Korkut have been in prison since May 19, 2022. Their daughter Ceyda had to be separated from her mother when she was 7.5 months old. She is now 5 years old and is spending her childhood between prison walls. This injustice must end now.

Eda en Ercan Korkut zitten sinds 19 mei 2022 in de gevangenis. Hun dochter Ceyda moest van haar moeder worden gescheiden toen ze 7,5 maand oud was. Nu is ze 5 jaar oud en brengt ze haar kindertijd door tussen gevangenismuren. Aan dit onrecht moet nu een einde komen.

Eda ve Ercan Korkut çifti, 19 Mayıs 2022'den bu yana cezaevinde. Kızları Ceyda, henüz 7,5 aylıkken annesinden ayrılmak zorunda kaldı. Şimdi 5 yaşında ve çocukluğunu hapishane duvarları arasında geçiriyor. Bu adaletsizlik artık son bulmalı.

Ela was introduced to iron bars when she was only 1.5 years old and entered her 4th year behind prison walls. Little Ela, who grew up in Bünyan Prison with her mother, math teacher Fatma Zehra Gül, is now waiting for justice to be served.

Ela ontmoette de ijzeren tralies toen ze nog maar 1,5 jaar oud was en ging haar 4e jaar achter de gevangenismuren in. De kleine Ela, die opgroeide in de Bünyan gevangenis met haar moeder, wiskundelerares Fatma Zehra Gül, wacht nu op gerechtigheid.

Ela, henüz 1,5 yaşındayken demir parmaklıklarla tanıştı ve 4. yaşına cezaevi duvarlarının ardında girdi. Annesi, matematik öğretmeni Fatma Zehra Gül ile birlikte Bünyan Cezaevi'nde büyüyen küçük Ela, artık adaletin yerini bulmasını bekliyor.

Teacher Ayşe Ercengiz was arrested on June 24 for depositing money in Bank Asya. She was placed in Tarsus Prison with her premature daughter Elâ. She left behind two children, aged 10 and 13, who long for their mother.

Lerares Ayşe Ercengiz werd op 24 juni gearresteerd voor het storten van geld in Bank Asya. Ze werd samen met haar premature dochter Elâ naar de gevangenis van Tarsus gebracht. Ze liet twee kinderen van 10 en 13 jaar achter, die naar hun moeder verlangen.

Öğretmen Ayşe Ercengiz, Bank Asya’ya para yatırdığı gerekçesiyle 24 Haziran’da tutuklandı. Prematüre kızı Elâ ile Tarsus Cezaevi’ne konuldu. Geride annesine hasret 10 ve 13 yaşında iki çocuğu kaldı.

Asuman Birinci was arrested on May 29, 2023 for telling DW English and France 24 about the torture of her husband Eyüp Birinci. She was a mother of four, taking care of her children and supporting her tortured husband.

Asuman Birinci werd op 29 mei 2023 gearresteerd omdat ze DW English en France 24 had verteld over de marteling van haar man Eyüp Birinci. Ze was moeder van vier kinderen, zorgde voor haar kinderen en ondersteunde haar gemartelde man.

Asuman Birinci, eşi Eyüp Birinci’nin yaşadığı işkenceleri DW English ve France 24’e anlattığı için 29 Mayıs 2023’te tutuklandı. Dört çocuk annesiydi, hem çocuklarına bakıyor hem işkence gören eşine destek oluyordu.

İbrahim İğde, the father of Mehmet Naim and Melih, has been in prison for years. In the February 6 earthquake, they and their mother survived the rubble, but justice is still under the rubble for them. The judiciary continues to ignore these children.

İbrahim İğde, de vader van Mehmet Naim en Melih, zit al jaren in de gevangenis. Tijdens de aardbeving van 6 februari overleefden zij en hun moeder het puin, maar gerechtigheid ligt voor hen nog steeds onder het puin. Justitie blijft deze kinderen negeren.

Mehmet Naim ve Melih’in babaları İbrahim İğde yıllardır cezaevinde. 6 Şubat depreminde anneleriyle enkazdan sağ çıktılar ama adalet onlar için hâlâ enkaz altında. Yargı, bu çocukları görmezden gelmeye devam ediyor.

Ersin Polat is a teacher who has been imprisoned for 6 years. His four children are growing up without a father. The ECHR has recognized that his detention is unlawful. But the ruling remains on paper, the unlawfulness continues.

Ersin Polat is een leraar die al 6 jaar gevangen zit. Zijn vier kinderen groeien op zonder vader. Het EHRM heeft erkend dat zijn detentie onrechtmatig is. De uitspraak blijft echter op papier staan, de onrechtmatigheid duurt voort.

Ersin Polat, 6 yıldır tutuklu bir öğretmen. Dört çocuğu babasız büyüyor. AİHM, tutukluluğun hukuksuz olduğunu tescilledi. Ancak karar kâğıt üzerinde kaldı, hukuksuzluk sürüyor.

Teacher Ferah Oktan was arrested on August 9 for depositing money in Bank Asya and being a member of a trade union. She is the mother of two children. 17-month-old Asude and 9-year-old Safiye are waiting to be reunited with their mother.

Lerares Ferah Oktan werd op 9 augustus gearresteerd op beschuldiging van het storten van geld in Bank Asya en lidmaatschap van een vakbond. Ze is moeder van twee kinderen. De 17 maanden oude Asude en de 9 jaar oude Safiye wachten op hun hereniging met hun moeder.

Öğretmen Ferah Oktan, 9 Ağustos’ta Bank Asya’ya para yatırdığı ve bir sendikaya üye olduğu gerekçesiyle tutuklandı. İki çocuk annesi. 17 aylık Asude ve 9 yaşındaki Safiye, annelerine kavuşmayı bekliyor.

On August 24, 2023, Semra Banko was sent to Balıkesir L Type Prison on unjust grounds without any concrete evidence. The deprivation of freedom of a mother who devoted her life to her children has also upset the lives of her children.

Semra Banko werd op 24 augustus 2023 naar de Balıkesir L Type gevangenis gestuurd op onrechtvaardige gronden zonder enig concreet bewijs. De vrijheidsberoving van een moeder die haar leven heeft gewijd aan haar kinderen heeft ook het leven van haar kinderen verstoord.

Semra Banko, 24 Ağustos 2023’te somut delil olmadan haksız gerekçelerle Balıkesir L Tipi Cezaevi’ne gönderildi. Çocuklarına hayatını adamış bir annenin özgürlüğünden koparılması, evlatlarının hayatını da altüst etti.

İZMİR - Yeliz Kurtok, who was arrested for working in a dormitory shut down by a state of emergency decree, has been in Şakran Prison since 2019. Her daughter Azra grew up in prison. When she was 6 years old, she was separated from her mother. Azra is now deprived of both freedom and her mother.

İZMİR - Yeliz Kurtok, die werd gearresteerd omdat ze in een slaapzaal werkte die door een noodverordening werd gesloten, zit sinds 2019 in de gevangenis van Şakran. Haar dochter Azra groeide op in de gevangenis. Toen ze 6 jaar oud was, werd ze van haar moeder gescheiden. Azra is nu zowel van haar vrijheid als van haar moeder beroofd.

İZMİR – KHK ile kapatılan bir yurtta çalıştığı için tutuklanan Yeliz Kurtok 2019'dan bu yana Şakran Cezaevi’nde. Kızı Azra cezaevinde büyüdü. 6 yaşına gelince annesinden ayrıldı. Azra artık hem özgürlükten hem annesinden mahrum.

Kamile Tüter, imprisoned since 2016, recently reunited with her children, but they still long for their father.

Hundreds of Children in Prison

Honderden kinderen in de gevangenis

YüzlerceÇocuk Cezaevinde

medium_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

small_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

thumbnail_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

xsmall_DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

DALL·E 2025-01-14 15.51.20 - A symbolic representation of justice for innocent prisoners in Turkey, highlighting themes of human rights violations and oppression. The image shows .webp

After his father Haşim Güneyin was arrested after July 15th as a victim of the witch hunt, Nahit Emre Güney, who was undergoing psychological treatment, ended his life by jumping from the Galata Tower on October 12, 2022, as a result of the inadequacy of his medication and his loss of decision-making ability.

Na de arrestatie van zijn vader, Haşim Güneyin, als slachtoffer van de heksenjacht na 15 juli, onderging Nahit Emre Güney psychologische behandeling. Door een gebrek aan adequate medicatie en verlies aan besluitvaardigheid maakte hij op 12 oktober 2022 een einde aan zijn leven door van de Galatatoren te springen.

Babasi Haşim Güneyin
15 Temmuz sonrası cadi
avinin kurbani olarak
tutuklanmasinin ardindân
psikolojik tedavi gören
Nahit Emre Güney,
ilaçlarinin yetersiz kalması,
Ve karar alma yetisini
kaybetmesi 
sonucu 12
Ekim 2022'de Galata
Kulesi'nden atlayarak
hayatına son verdi.


Gülsüm was 8 and Mustafa was 6 years old. They were either going to grow up in prison, longing for their parents, or in the land where they would live freely, without marginalization. They lost their lives in Aegean on their way to freedom, when they could no longer endure the persecution they were experiencing.

Egeïsche Zee
   Gülsüm (8) en Mustafa (6) verloren hun leven op 27 september 2019 in de Egeïsche Zee tijdens hun reis naar vrijheid, terwijl ze de onderdrukking in hun land probeerden te ontvluchten.
   Helaas verloren ze hun leven op 27 september 2019 in de koude wateren van de zee tijdens hun reis.

               Kara Kardeşler
   Gülsüm 8, kardeşi Mustafa is henüz 6 yaşındaydı. Ya anne babalarına hasret, cezaevi yollarında büyüyeceklerdi ya da vardıkları diyarda özgürce, ötekileştirmeden. 

 Kara kardeşler Özgürlük yolunda Ege sularında melek olup uçtular.


Nurefsan, who is  like hundreds of other children, was denied the right to life in his country, died in the deep waters of the Merich on March 4, 2021, while escaping from the lawlessness. She had dreams. She was going to meet his father. She was going to become a heart doctor and save lives.

Nurefsan's Droom die Eindigde in de Evros 

   Nurefsan, net als honderden andere kinderen, kreeg in haar land geen kans om te overleven. Op 4 maart 2021 verloor ze haar leven in de diepe wateren van de Evros, terwijl ze vluchtte voor onrechtvaardigheid. 

        Nurefşan Teke (9)

    Tek isteği ülkesinde yakalama kararı olduğu için yurt dışında olan 5 yıldır göremediği babasını görmekti. 

Nufefşan annesiyle Meriç’ten geçerken botun batması sonucu ötelere kanat çırptı. Vuslat cennete kaldı.

Fatma Görmez

Teacher Fatma Görmez, whose husband was in prison, who lost her 14-year-old son to cancer and who was seriously ill, was taken to intensive care after dropping to 29 kilograms. She died two days later on January 11, 2021.

Fatma Görmez

Fatma Görmez, een ontslagen docent met een gevangen echtgenoot, verloor haar 14-jarige zoon aan kanker en leed zelf aan een ernstige ziekte. Ze viel terug tot 29 kilo en werd opgenomen op de intensive care, waar ze twee dagen later, op 11 januari 2021, overleed.

             Fatma Görmez

   Eşi tutuklu olan Görmez, kanser olan 14 yaşındaki oğlu ölmeden eşinin görmesi için mücadele etti fakat oğlu babasını görmeden vefat etti.

Yaşadığı acılara dayanmayan Görmez 11 Ocak 2021'de vefat etti.

JUSTICE COMING FROM THE GRAVE 

Gökhan Açıkkollu, a teacher , was taken into custody in July 2016. He was denied his medication. He was severely tortured and lost his life in Vatan Police Station. He was told to be buried in the traitors' cemetery. Gökhan Açıkkollu was reinstated by the Ministry of National Education 1.5 years after his death. The UN ruled that his right to life, liberty and security was violated after 6.5 years.

GERECHTIGHEID UIT HET GRAF

Gökhan Açıkkollu, een leraar ontslagen via een noodbesluit (KHK - Kanun Hükmünde Kararname), werd in juli 2016 gearresteerd. Hij kreeg zijn noodzakelijke medicijnen niet en werd zwaar gemarteld. Hij overleed in het hoofdbureau van politie in Vatan. Men stelde voor om hem in de "Begraafplaats van Verraders" te begraven.

1,5 jaar na zijn overlijden werd hij postuum in zijn functie hersteld.

             Gökhan Açıkkollu

Öğretmen Açıkkollu, Temmuz 2016 da gözaltına alındı. Kullandığı ilaçları, verilmedi. Ağır işkenceler gördü. Vatan Emniyet 'te hayatını kaybetti.

Ölümünden 1,5 yıl sonra MEB tarafından görevine iade edildi. 
Gökhan Açıkkollu, 13 gün işkence gördü, ilaçları verilmedi. Nezarethanede hayatını kaybetti.

Former SCJP (Supreme Council of Judges and Prosecutors) Teoman Gökçe suffered a heart attack in cell No. 8 of Sincan T-Type Prison, a 10-square-meter space with windows covered by wire mesh. He was taken to the hospital in the prison campus 30 minutes later, but it was too late. Gökçe passed away on April 2, 2018.

Teoman Gökçe

  Voormalig lid van de Hoge Raad van Rechters en Aanklagers (HSYK), Teoman Gökçe, kreeg een hartaanval in zijn cel van 10 m², waarvan het raam was afgesloten met gaas. Hij werd pas na 30 minuten naar het gevangenisziekenhuis gebracht, maar hulp kwam te laat. Teoman Gökçe overleed op 2 april 2018.

             Teoman Gökçe

   HSYK üyesi Gökçe, Sincan Cezaevinde hücreye hapsedildi.

 Hücrede kalp krizi geçirdi ve 30 dakika sonra hapishane hastanesine götürüldü ama artık çok geçti. Gökçe, 2 Nisan 2018'de hayatını kaybetti.

Halime Gülsu

English teacher Halime Gülsu was arrested for helping the children of prisoners. Gülsu, who has a fatal disease (SLE), could not take  the medication she needed, that caused her death in Tarsus prison.

 Halime Gülsu

  De Engelse lerares Halime Gülsu werd gearresteerd omdat ze hulp bood aan kinderen van gevangenen.
Gülsu leed aan een levensbedreigende ziekte (SLE), maar kreeg haar noodzakelijke medicijnen niet. Dit leidde uiteindelijk tot haar overlijden.

             Halime Gülsu

   İngilizce öğretmeni Halime Gülsu, mahpus ailelerin çocuklarına yardım ettiği gerekçesiyle tutuklandı. 

Ölümcül bir hastalık olan SLE'ye sahip Gülsu'ya, hapiste kullanması gereken ilaçlar verilmedi ve hayata veda etti


Murat Tekin
 Military Academy student  Murat Tekin was killed on the night of the coup without even knowing why.Murat was brought to the Boğaziçi Bridge by the bloody Sadat terrorist organization.He was killed on the bridge by cutting his throat.We will not forget Murat Tekin.

Murat Tekin
   We zullen de jonge cadet Murat Tekin nooit vergeten, die tijdens de nacht van de coup op 15 juli in Turkije naar de Bosporusbrug werd gebracht zonder zelfs maar te weten waarom. Hij werd door leden van de bloeddorstige terroristische organisatie Sadat vermoord door wurging.


    Murat Tekin

Darbe gecesi Boğaziçi Köprüsü'ne neden getirildiğini dahi bilmeyen Tekin,  Sadat Terör Örgütü mensupları tarafından boğazı kesilerek katledildi.

Harbiyeli öğrenci Murat Tekin'i unutmayacağız


Ahmet Turan Ozcerit

Dr. Ahmet Turan Özcerit was dismissed and imprisoned. Due to negligence in prison, his treatment was delayed, and by the time he was released, it was too late. He passed away on February 12, 2018.

Ayşe Afra Koca
   Ayşe Afra Koca, een geneeskundestudent die aan kanker overleed, werd op 12 september 2020 in Denizli begraven. Haar vader, Ali Koca, werd onder speciale toestemming uit de gevangenis vrijgelaten, maar moest zijn dochter begraven met handboeien om.

                Ahmet Turan Özcerit

   Doç. Dr. Ahmet Turan Özcerit, ihraç edilip cezaevine konuldu. Tedavisi cezaevindeki ihmaller  nedeniyle geciktirildi.

 Özgürlüğüne kavuştuğunda hastalığı ilermeişti. 12 Subat 2018'de vefat etti.

Hatice Ezgi Orçan

Teacher Hatice Ezgi Orçan was dismissed with a Decree Law. Orçan, a mother of 1 child, who was unemployed and could not survive the injustice she was experiencing, was diagnosed with cancer and died on May 8, 2018.

Hatice Ezgi Orçan

Lerares Hatice Ezgi Orçan werd ontslagen door een noodwet (KHK). Werkloos en niet in staat om het onrecht dat ze onderging te verdragen, kreeg ze kanker. Op 8 mei 2018 overleed ze, als moeder van één kind.

              Hatice Ezgi Orçan

Hatice Ezgi Orçan KHK ile ihraç edildi. İşsiz kalan ve yaşadığı hukuksuzluğa dayanamayan anne Orçan, kansere yakalandı.

Geride 3 yaşındaki çocuğunu bırakarak 8 Mayıs 2018'de hayatını kaybetti. 

Arzu Keçeli

Arzu Keçeli, a visually impaired teacher, sought refuge in Germany in 2021, learned German, and started a YouTube channel to support people with disabilities and share her educational expertise.



Arzu Keçeli

Keçeli, een lerares die 100% visueel gehandicapt is, gaf de strijd niet op nadat ze was ontslagen. In 2021 vroeg Keçeli asiel aan in Duitsland, waar ze Duits leerde en vrijwilligerswerk deed, en zo een nieuw doel in het leven vond.

Met het motto "Ik wil een bron van hoop zijn voor iedereen" deelt ze haar expertise in het onderwijs via het platform dat ze op YouTube heeft opgericht.

Arzu Keçeli

%100 görme engelli öğretmen olan Keçeli, ihraç edildikten sonra mücadeleden vazgeçmedi. 2021 yılında Almanya’ya sığınan Keçeli, Almanca öğrenerek ve gönüllü çalışmalara katılarak hayata yeniden tutundu.

“Herkese umut olmak istiyorum” diyerek yola çıkan Keçeli, YouTube’da kurduğu platformda engellilere yönelik etkinlikler düzenliyor ve eğitim alanındaki bilgi birikimini paylaşmayı sürdürüyor.

Şerife Sulukan 

Sulukan, a teacher who had suffered a stroke, had a disability report, and struggled with epilepsy, was unable to meet her personal needs. 

Despite this, she was imprisoned on August 16, 2022, based on a report declaring she could remain in prison. 

Şerife Sulukan

Lerares Sulukan, die een beroerte heeft gehad, een invaliditeitsrapport van 89% heeft, epilepsiepatiënt is en niet in staat is haar persoonlijke behoeften te vervullen, werd op 16 augustus 2022 gevangengezet op basis van een rapport waarin stond dat ze "geschikt is om in de gevangenis te blijven."

Sulukan ging de geschiedenis in als slachtoffer van zowel de coup van 28 februari als die van 15 juli.

Şerife Sulukan

Felç geçirmiş, %89 engelli raporu bulunan, epilepsi hastası ve kişisel ihtiyaçlarını karşılayamayan öğretmen Sulukan, 16 Ağustos 2022’de “cezaevinde kalabilir” raporu gerekçe gösterilerek hapsedildi.

Sulukan hem 28 Şubat hem 15 Temmuz darbesi mağduru olarak tarihe geçti.

Hanife Arslan

 81 years old, was first arrested in 2017. After 9 months of detention and release, Arslan was arrested again in 2022. 

Arslan, who has undergone angioplasty 9 times and has many diseases, should be released immediately and this torture should end as soon as possible.

Hanife Arslan

De 81-jarige Arslan werd voor het eerst gearresteerd in 2017. Na 9 maanden in hechtenis te hebben gezeten en vrijgelaten te zijn, werd Arslan in 2022 opnieuw gearresteerd.

Arslan, die 9 keer een angiografie heeft ondergaan en aan tal van ziekten lijdt, moet onmiddellijk worden vrijgelaten en deze marteling moet zo snel mogelijk stoppen.

Hanife Arslan

81 yaşında Arslan ilk olarak 2017'de tutuklandı. 9 ay tutuklu kalıp tahliye edilen Arslan 2022'de tekrar tutuklandı.

9 defa anjiyo geçiren, birçok hastalığı bulunan Arslan derhal tahliye edilip, bu işkenceye bir an önce son verilmeli.

Esengül Arslan

 A third-year student at the Faculty of Nursing, was detained on the grounds that the money sent by her brother was "terrorist financing." 

Arslan's father, who lost his house in the February 6 earthquake, has been detained for six years.

Esengül Arslan

Arslan, een derdejaars student aan de Faculteit Verpleging, werd gearresteerd omdat het geld dat haar broer had gestuurd, werd beschouwd als "terrorismefinanciering."

De vader van Arslan, die zijn huis verloor bij de aardbeving van 6 februari, zit al 6 jaar in de gevangenis.

Esengül Arslan

Hemşirelik Fakültesi 3. sınıf öğrencisi Arslan, abisinin gönderdiği paraların "terör finansmanı" olarak değerlendirilerek gözaltına alındı.

6 Şubat depreminde evini kaybetmiş Arslan'ın babası 6 yıldır tutuklu.

Arslan and his wife were imprisoned in September 2023 on charges of teaching at a tutoring center and depositing money in a bank. 

The couple, parents of six children—one of whom is disabled—have not been released despite an ECHR ruling that their rights were violated.

Nurcan Arslan

De ouders Arslan werden in september 2023 gevangengezet voor de "misdaden" van lesgeven op een bijlescentrum en het storten van geld op een bank.

Ondanks de uitspraak van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens over schending van rechten, is het echtpaar Arslan, dat zes kinderen heeft, waaronder één met een handicap, niet vrijgelaten.

Nurcan Arslan

Anne ve baba Arslan ,  dershanede öğretmenlik yapmak ve bankaya para yatırmak suçlarından Eylül 2023'de hapsedildi.

Biri engelli 6 çocuğu olan Arslan çifti, AİHM'nin hak ihlali kararına rağmen tahliye edilmedi.


 Melek İpek

İpek Holding's owner Akın İpek's mother, philanthropist business person Melek İpek, was sent to prison on unfounded charges despite all her illnesses. 

After being hospitalized for 10 days, İpek was sent back to prison.

Melek İpek

Melek İpek, de filantropische zakenvrouw en moeder van Akın İpek, de eigenaar van Koza İpek Holding, werd ondanks haar talrijke ziekten op basis van ongegronde beschuldigingen naar de gevangenis gestuurd.

Tien dagen later werd ze naar het ziekenhuis gebracht, maar daarna weer teruggestuurd naar de gevangenis.

Melek İpek

Koza İpek Holding'in sahibi Akın İpek'in annesi hayırsever iş insanı Melek İpek tüm hastalıklarına rağmen asılsız suçlamalarla cezaevine gönderilmiştir.

10 gün sonra hastaneye kaldırılan İpek tekrar cezaevine gönderildi.

Nagehan Yüksel

A teacher, was arrested in February 2022. In a letter to MP Gergerlioğlu, she said her 10-year-old daughter and 14-month-old baby were subjected to strip searches. 

Her husband, teacher Ufuk Yüksel, was also imprisoned for 6 years.

Nagehan Yüksel

Yüksel, een lerares, werd in februari 2022 gearresteerd. In een brief aan parlementslid Gergerlioğlu schreef ze dat haar 10-jarige dochter en 14 maanden oude baby aan naaktfouillering werden onderworpen.

Haar man, leraar Ufuk Yüksel, heeft ook 6 jaar in de gevangenis gezeten.

Nagehan Yüksel

Öğretmen olan Yüksel Şubat 2022’de tutuklandı. Milletvekili Gergerlioğlu'na yazdığı mektubunda 10 yaşındaki kızı ve 14 aylık bebeği çıplak aramaya uğradığını söyledi.

Eşi, öğretmen Ufuk Yüksel de 6 yıl hapis yatmıştı.

Güler Çetinkaya 

Former literature teacher Güler Çetinkaya was sent to prison for participating in religious conversations.   Her husband Yavuz Çetinkaya has been in prison for 4 years. 

She left behind two children, 4 and 7 years old, who are symbols of victimization.

Güler Çetinkaya

Voormalig lerares literatuur Güler Çetinkaya werd naar de gevangenis gestuurd vanwege het bijwonen van religieuze gesprekken.

Haar man, Yavuz Çetinkaya, zit al 4 jaar in de gevangenis. Achtergebleven zijn twee kinderen van 4 en 7 jaar oud, die symbool staan voor dit onrecht.

Güler Çetinkaya 

  Dini sohbetlere katıldığı gerekçesiyle eski edebiyat öğretmeni Güler Çetinkaya cezaevine gönderildi.

   Eşi Yavuz Çetinkaya 4 yıldır cezaevinde. Geride ise 4 ve 7 yaşındaki mağduriyetin sembolü olan iki çocuk kaldı.

Aysel Delican

Who was two months away from giving birth, was detained in 2020. Since March 2023, she has been in prison with her child. 

Ms. Aysel's husband has been imprisoned for 4 years with the same baseless allegations.

Aysel Delican

Aysel Delican, die twee maanden voor haar bevalling stond, werd in 2020 gearresteerd. Sinds maart 2023 zit ze samen met haar kind in de gevangenis.

Haar man zit ook al 4 jaar vast op basis van dezelfde ongegronde beschuldigingen.

Aysel Delican

Doğum yapmasına iki ay kalan bulunan Aysel Delican 2020'de  gözaltına alınmıştı. 2023 Mart ayından beri çocuğuyla birlikte cezaevinde. 

Aysel hanımın eşi de aynı asılsız iddialarla 4 yıldır tutuklu.

Esra Yurt

She was subjected to physical and psychological torture in Ankara TEM in February 2017. 

Esra Yurt stated that a tall blonde female police officer said, "We will leave you a souvenir of us." and tortured her with acid.

Esra Yurt

In februari 2017 werd Esra Yurt blootgesteld aan fysieke en psychologische marteling bij de Ankara Afdeling Terrorismebestrijding (TEM).

Ze verklaarde dat een lange blonde vrouwelijke agent haar met zuur martelde en zei: "We zullen je een herinnering van ons achterlaten."

Esra Yurt

Şubat 2017'de Ankara TEM'de fiziksel ve psikolojik işkenceye maruz kaldı. 

Esra Yurt, uzun boylu sarışın bir kadın polisin, "Size bizden bir hatıra bırakacağız." diyerek kendisine asitli işkence uyguladığını ifade etti.

Women's Persecution in the Shadow of JusticeIn the aftermath of the 2016 coup attempt, women are being persecuted on unsubstantiated charges. 

759 babies are imprisoned with their mothers without health care.

Vrouwenonderdrukking in de Schaduw van Onrecht

Na de couppoging van 2016 worden vrouwen onderdrukt op basis van ongegronde beschuldigingen.

759 baby's zitten samen met hun moeders gevangen en worden verstoken van adequate gezondheidszorg.

Adaletin Gölgesinde Kadın Zulmü

2016 darbe girişiminin ardından, kadınlar delilsiz suçlamalarla baskılara maruz kalmaktadır. 

759 bebek anneleriyle sağlık hizmetlerinden mahrum şekilde hapsedilmektedir.

Children in prison have traumatic experiences. Arzu (34) states that her child was often searched by opening his diaper. Arzu's 21-month-old son Onur was not sent to the infirmary for 15 days despite falling off a bunk bed on his head. Arzu rebels: "What are so many children doing in prison?"

Kinderen in de gevangenis ervaren trauma. Arzu (34) zegt dat haar 21 maanden oude kind vaak in zijn luier wordt doorzocht. Ze meldde ook dat haar zoon Onur met zijn hoofd op de grond viel vanuit een stapelbed, maar 15 dagen lang niet naar de ziekenboeg werd gebracht. Arzu vraagt zich af: “Wat doen al deze kinderen in de gevangenis?” Een hartverscheurende roep om gerechtigheid.


Cezaevinde kalan çocuklar, travmatik deneyimler yaşıyor. Arzu(34), çocuğunun sık sık altı açılarak arandığını belirtiyor. 

Arzu'nun 21 aylık oğlu Onur, ranzadan kafası üstüne düşmesine rağmen 15 gün boyunca revire gönderilmedi. Arzu isyan ediyor: "Bu kadar çocuğun cezaevinde ne işi var?"

     Violations of the rights of women and children imprisoned in Turkey contravene international standards such as the UN's Bangkok and Tokyo Rules.    The UN report recommends non-imprisonment measures for pregnant women and mothers with dependent children. In Turkey, however, these rules are not enforced and women prisoners are kept in prisons unnecessarily.

Behandelingen in Turkse gevangenissen schenden internationale normen zoals het Bangkok- en Tokyo-akkoord. De VN beveelt alternatieve maatregelen aan voor zwangere vrouwen en moeders met kinderen die zorg nodig hebben. VN-experts pleiten voor alternatieven voor gevangenisstraf voor moeders met kinderen om de verwoestende effecten op gezinnen te minimaliseren.


     Türkiye’de hapsedilen kadın ve çocukların yaşadığı hak ihlalleri BM'nin Bangkok ve Tokyo Kuralları gibi uluslararası standartlara aykırı.
    BM'nin oluşturduğu rapora göre hamile kadınlar ve bakıma muhtaç çocukları olan annelere hapis dışı tedbirlerin uygulanmasını tavsiye ediliyor. Ancak Türkiye'de bu kurallar uygulanmıyor, kadın mahkumlar gereksiz yere cezaevlerinde tutuluyor.


Ferah Oktan, the mother of 9-year-old Safiye and 17-month-old Asude, was sentenced to 6 years and 3 months in prison and arrested on August 9 for working at a closed school and being a member of a trade union.

Ferah Oktan, moeder van Safiye (9) en Asude (17 maanden), werd veroordeeld tot 6 jaar en 3 maanden voor het werken op een school die na 2016 werd gesloten. Haar gezin is verscheurd door ongegronde beschuldigingen.

Asılsız suçlamalarla anneler cezaevine gönderiliyor.

9 yaşındaki Safiye ve 17 aylık Asude’nin annesi Ferah Oktan, kapatılan bir okulda çalıştığı ve bir sendikaya üye olduğu için 6 yıl 3 ay hapis cezası aldı ve 9 Ağustos’ta tutuklandı.



Asuman Birinci, the wife of Eyüp Birinci, a Turkish teacher with a state of emergency decree, whose torture was recognized by the Constitutional Court, was also arrested on May 29, 2023. The mother of four was struggling to heal the wounds of her husband, who had been tortured and imprisoned for 6 years, while she was in financial difficulties. Now she too is in prison.


Eyüp Birinci, een Turkse leraar wiens marteling werd bevestigd door het Constitutioneel Hof, zat 6 jaar in de gevangenis. Zijn vrouw, Asuman Birinci, een moeder van vier kinderen, probeerde de wonden te helen die door zijn beproeving waren achtergelaten. Op 29 mei 2023 werd ook zij gearresteerd en zit nu in de gevangenis, waardoor hun zes kinderen zonder ouders achterblijven.


İşkenceye maruz kaldığı Anayasa Mahkemesi tarafından tescil edilen Türkçe öğretmeni Eyüp Birinci'nin eşi Asuman Birinci de 29 Mayıs 2023’te tutuklandı.

Dört çocuk annesi kadın, 6 yıl hapis yatmış eşinin yaralarını sarmaya çabalıyordu. Şimdi ise o da cezaevine girdi. 

It is observed that the physical and social development of children staying with inmate mothers is weakened due to the crowded structure of the wards. Children experience various developmental problems.

Overvolle gevangenissen in Turkije schaden de fysieke en sociale ontwikkeling van kinderen. Het leven in de gevangenis betekent voor kinderen onder meer fouilleringen, kale betonnen kamers met plastic meubels en isolatie van dierbaren, wat hun trauma verergert.

Mahkûm annelerle kalan çocukların, koğuşların kalabalık yapısı  nedeniyle fiziksel ve sosyal gelişimlerinin zayıfladığı görülmektedir. 
Çocuklar, çeşitli gelişim sorunları yaşamakta; anneler ise ebeveynlik rolünde zorlanmaktadır. BM ve uzmanlar, çocukların bu süreçten daha az etkilenmeleri için cezaevine alternatif çözümler önerilmesi gerektiğini vurguluyor.

The husband of Emine Güçlüer, a teacher with a state of emergency decree, who is imprisoned in Edirne L Type Prison with her baby, stated that there are 15-16 people in wards for three people and that his wife has to sleep on the floor with four babies, saying that these conditions are against human rights.    He demanded that his wife and child be released from prison as soon as possible.


De ontslagen docente Emine Güçlüer, gevangen met haar baby, leefde in een cel ontworpen voor drie personen, maar gevuld met 15-16 mensen. Ze moest met haar baby op de vloer slapen. Haar echtgenoot noemt deze omstandigheden "onmenselijk."


    Cezaevi’nde bebeğiyle birlikte tutuklu olan öğretmen Emine Güçlüer'in eşi, cezaevinde üç kişilik koğuşlarda 15-16 kişinin kaldığını ve eşinin dört bebekle birlikte yerde yatmak zorunda kaldığını belirterek bu koşulların insan haklarına aykırı olduğunu söyledi. 
  

Another mother's light was extinguished in prison... Edibe Tatar, a teacher and mother of 3 children, was arrested again on June 14, 2023 after having previously spent 9 months in prison for non-criminal reasons. These children, whose husband has also been in prison for 5 years, are now trying to hold on to life.

De ontslagen docente en moeder van drie kinderen, Edibe Tatar, zat 9 maanden in de gevangenis en werd vrijgelaten. Ze werd in 2023 opnieuw gearresteerd voor handelingen die volgens het EHRM geen misdaden zijn. Haar echtgenoot zit al 5 jaar in de gevangenis voor dezelfde ongegronde beschuldigingen. Haar gezin probeert stand te houden.


Bir annenin daha ışığı cezaevinde söndürüldü…

 3 çocuk annesi, öğretmen Edibe Tatar, suç sayılmayan gerekçelerle daha önce de 9 ay hapis yatan öğretmen, 14 Haziran 2023'te tekrar tutuklandı. 
Eşi de 5 yıldır cezaevinde olan bu çocuklar, şimdi hayata tutunmaya çalışıyor.

People imprisoned for their legal activities... Couples like Nurcan and Abdülkadir Arslan are being punished without concrete evidence to prove their guilt.A family was falsely accused of ByLock and Bank Asya and sentenced to 6 years and 3 months in prison. Six innocent children were left behind longing for their parents.

Koppels zoals Nurcan en Abdülkadir Arslan worden gestraft zonder concreet bewijs van enige misdaad. Op basis van beschuldigingen met betrekking tot ByLock en Bank Asya, werd hun gezin onterecht veroordeeld tot 6 jaar en 3 maanden. Nu verlangen zes onschuldige kinderen naar hun ouders. In Turkije worden mensen gevangengezet voor wettige activiteiten.


Yasal faaliyetleri yüzünden hapis yatan insanlar… Nurcan ve Abdülkadir Arslan gibi çiftler, suçları somut delillerle ispatlanmadan cezalandırılıyor.

ByLock ve Bank Asya gerekçesiyle bir aile yok yere suçlandı, 6 yıl 3 ay ceza aldı. Geride 6 masum çocuk anne babasına hasret kaldı.

Halil Karakoç

Halil Karakoç is an 82-year-old retired religious worker. He takes handfuls of pills every day for his diabetes, cholesterol, heart and stomach ailments. Sick, old and unable to meet his own needs, Karakoç has been in prison for 1.5 years.

Halil Karakoç

Halil Karakoç is een 82-jarige gepensioneerde prediker. Hij neemt elke dag handvol medicijnen voor diabetes, cholesterol, hart- en maagproblemen. Hij is ziek, oud en heeft moeite om in zijn eigen basisbehoeften te voorzien, maar toch zit hij al 1,5 jaar in de gevangenis.


Halil Karakoç

Halil Karakoç 82 yaşında emekli bir din görevlisi. Şeker, kolesterol, kalp, mide rahatsızlıkları için her gün avuç dolusu ilaç içiyor. Hasta, yaşlı, üstelik tek başına kendi ihtiyaçlarını dahi karşılamakta zorlanan Karakoç 1,5 yıldır cezaevinde.

Mehmet Ali Uçar

Lawyer Mehmet Ali Uçar, who is visually impaired and has haemophilia, was given reports dated June 2018, May 2021, July 2021, September 2022 stating that he ‘cannot stay in prison’. Uçar is not released.

Mehmet Ali Uçar

Advocaat Mehmet Ali Uçar zit in de gevangenis, ondanks dat hij blind en hemofiliepatiënt is. Mehmet Ali Uçar ontving in juni 2018, mei 2021, juli 2021 en september 2022 rapporten waarin staat dat hij "niet in de gevangenis kan blijven". Ondanks de medische rapporten is Uçar niet vrijgelaten.

Mehmet Ali Uçar

Görme engelli ve hemofili hastası Avukat Mehmet Ali Uçar'a Haziran 2018, Mayıs 2021, Temmuz 2021, Eylül 2022'de "cezaevinde kalamaz" raporları verdi. Uçar, tahliye edilmiyor.

4-Year-Old Daughter in Prison

Despite the ECtHR's declaration in September 2023 that using ByLock is not a crime, Yasemin and Kasım Melizci have been in Sincan Prison since January 2021 for using ByLock. Yasemin Melizci is detained with her 4-year-old daughter Saime.

Dochter van 4 jaar in gevangenis 

Ondanks de verklaring van het EHRM in september 2023 dat het gebruik van ByLock geen misdaad is, zitten Yasemin en Kasım Melizci sinds januari 2021 in de Sincan gevangenis voor het gebruik van ByLock. Yasemin Melizci zit vast met haar 4 jaar oude dochter Saime.

4 Yaşındaki Kızıyla Cezaevinde

AİHM'in ByLock kullanmanın suç olmadığını Eylül 2023'te açıklamasına rağmen, ByLock kullandıkları gerekçesiyle Yasemin ve Kasım Melizci çifti, Ocak 2021'den beri Sincan Cezaevi'nde bulunuyor. Yasemin Melizci, 4 yaşındaki kızı Saime ile birlikte tutuklu.

Arrest of Edibe Tatar, Mother of Three Children, Strains Her Family

Edibe Tatar, a passionate teacher and mother of three children in Sakarya, was arrested on June 14, 2023. Edibe Tatar's 15-year-old daughter Nihal and her siblings are struggling to live in great longing and hardship in the absence of their mother.

Arrestatie van Edibe Tatar, moeder van drie kinderen, daagt haar familie uit

Sakarya lerares Edibe Tatar, een gepassioneerde moeder van drie kinderen, werd op 14 juni 2023 gearresteerd. Edibe Tatars 15-jarige dochter Nihal en haar broers en zussen worstelen met een groot verlangen en een moeilijk leven door de afwezigheid van hun moeder.

Üç Çocuk Annesi Edibe Tatar'ın Tutukluluğu, Ailesini Zorluyor

Sakarya'da tutklu ve üç çocuk annesi olan öğretmen Edibe Tatar, 14 Haziran 2023'te tutuklandı. Edibe Tatar'ın 15 yaşındaki kızı Nihal ve kardeşleri, annelerinin yokluğunda büyük bir özlem ve zorluk içinde yaşam mücadelesi veriyor. 

Kara's Children Wait for the Release of Their Parents

Zübeyde and Hüseyin Kara have been detained in Konya Prison since March, 2019, for legal activities without criminal elements. The ECHR confirmed their innocence on September, 2023, but their detention continues. Hüseyin has colon disease and Zübeyde has heart disease, worsening their situation.

De kinderen van het echtpaar Kara wachten op de vrijlating van hun ouders

Zübeyde en Hüseyin Kara zitten sinds 8 maart 2019 vast voor legale activiteiten. Het EHRM bevestigde hun onschuld op 26 september 2023, maar hun detentie gaat door. Hüseyin heeft spastische darmziekte en Zübeyde een hartziekte.








Kara Çiftinin Çocukları, Anne ve Babalarının Serbest Bırakılmasını Bekliyor

Zübeyde ve Hüseyin Kara çifti, gerçekte hiçbir suç unsuru taşımayan yasal faaliyetlerde bulundukları gerekçesiyle Mart 2019'dan beri Konya Cezaevi'nde. AİHM, 26 Eylül 2023 tarihli kararıyla bu çiftin suçsuzluğunu ispat etti. Ancak tutuklulukları hâlâ devam ediyor.

Sent to Prison with 20-month-old Baby 

Ayşe Ercengiz, a classroom teacher with 3 children, was arrested two days ago and sent to Tarsus Prison to execute a 25-month prison sentence for depositing money in Bank Asya, despite having a 20-month-old baby born prematurely and breastfed.

Naar de gevangenis gestuurd met baby van 20 maanden 

Ayşe Ercengiz, moeder van drie kinderen, werd gearresteerd en naar de gevangenis van Tarsus gestuurd voor 25 maanden vanwege stortingen op Bank Asya, ondanks haar 20 maanden oude borstvoeding gevende baby.

20 Aylık Bebeğiyle Cezaevine Gönderildi

3 çocuk annesi KHK'lı sınıf öğretmeni Ayşe Ercengiz, prematüre doğan ve anne sütüyle beslenen 20 aylık bir bebeği bulunmasına rağmen, Bank Asya'ya para yatırdığı gerekçesiyle verilen 25 aylık hapis cezasının infazı için iki gün önce tutuklanarak Tarsus Cezaevi'ne gönderildi.



'Hate' operation in Istanbul: 14 high school girls detained with their mothers

It was revealed that 14 of the 38 people detained yesterday in the operation against the Hizmet Movement under the cover of 'current structuring' were 15-year-old children.


"We werden op onze honger achtergelaten"

De kinderen zeiden dat hun advocaten niet mochten deelnemen aan de ondervragingen en dat ze niet verder mochten dan de ingang van het gebouw, en dat de pogingen van de families van de kinderen om eten te brengen ook werden verhinderd.


Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi’nin (AİHM) Türkiye aleyhine verdiği peş peşe ihlal kararlarına rağmen Hizmet Hareketi’ne karşı ‘nefret’ operasyonları devam ediyor.

İstanbul'da 14 lise öğrencisi kız ve anneleri gözaltına alındı

Tweet Yardımcısı

Blog

Being the Child of a Family Victimized by Decree-Laws -2

KHK'lı Bir Ailenin Çocuğu Olmak-2

Being the Child of a Family Victimized by Decree-Laws

KHK'lı Bir Ailenin Çocuğu Olmak

Hashtagler

YüzlerceÇocuk Cezaevinde

DenHaag Panel

Sessiz Çığlıklar: Baskıcı Rejimlerin Kurbanları

Kadın Hakları